فرهنگ اخلاقی معصومین علیهم السلام حرف (آ) صفحه 49

ص:51

هم چنین طبیعت را با گل و بلبل، درخت و سبزه، رود و دریا زینت بخشیده است:

إِنّا جَعَلْنا ما عَلَی اْلأَرْضِ زینَهً لَها. (کهف: 7)

ما آن چه را که بر زمین است، زیوری برای آن قرار دادیم.

افزون بر آن، مال و زن و فرزند را مایه زینت زندگی دنیا قرار داده است:

الْمالُ وَ الْبَنُونَ زینَهُ الْحَیاهِ الدُّنْیا. (کهف: 46)

مال و فرزندان، زیور زندگی دنیایند.

باید گفت زیبایی، حقیقتی است که انسان آن را می جوید و به سوی آن کشیده می شود. با این حال، باید پرسید: حقیقت زیبایی چیست؟

تعریف زیبایی، کار دشواری است، ولی انسانی که زیبایی را می یابد، به آن عشق می ورزد و آن را دوست دارد. او وقتی صدای دل نشین آبشار را با چینش گل و بلبل در کنار هم، هم آهنگ می بیند، می گوید: «این منظره زیباست»؛ یعنی تناسب میان اجزای یک مجموعه، او را به تحسین آن مجموعه و در مرحله ای بالاتر، به تحسین آفریننده آن وا می دارد. چنین تناسبی در همه جای جهان هستی دیده می شود.

آراستگی که نتیجه کار الهی است، زیبایی ویژه ای به طبیعت بخشیده است. انسان نیز به حکم آن که آفریده همان موجود زیبا است، دوست دارد به وسیله زینت ها و زیورهایی، دنیای درون و برون خویش را بیاراید.

بنابراین، آراستن و آراستگی و زیبایی، حقایقی هستند که با هم ارتباط نزدیک دارند. از یک طرف، انسان، آفریده موجودی زیباست که زیبایی را می پسندد. از سوی دیگر، به کمک زینت ها و زیورها می کوشد خود و محیط پیرامونش را بیاراید. او خود آراسته است و از آراستگی لذّت می برد.

جنبه های آراستگی

اشاره

آراستگی در آداب فردی و اجتماعی، یک اصل مهم به شمار می رود و