چهل گوهر نکویی صفحه 122

ص:136

( قانع، توانگر است؛ (زیرا کسی که قناعت کند، از مردم بی نیاز می شود و این، حقیقت توانگری و کمال آن است).(1)

امام صادق علیه السلام

( اگر شخص قانع دعوی کند که من مالک دو جهان (دنیا و آخرت) هستم و بر دعوی خود قسم یاد کند، راست گفته و قسم دروغ نخورده است. به واسطه بزرگ بودن مرتبه قناعت نزد حضرت باری.(2)

امام کاظم علیه السلام

( هرکه به آنچه او را کافی است، قناعت کند، بی نیاز می شود و هر که به آنچه او را کافی است، قناعت نکند، هرگز بی نیاز نمی شود.(3)

قند پارسی

قند پارسی

( دو برادر بودند؛ یکی خدمت سلطان کردی و دیگری به زور بازو نان خوردی. باری توانگر گفت درویش را که چرا خدمت نکنی تا از مشقت کار کردن برهی؟ گفت: تو چرا کار نکنی تا از مذلّت خدمت رهایی یابی که خردمندان گفته اند: نان خود خوردن و نشستن به که کمر زرین به خدمت بستن.

( به دست آهن تفته کردن خمیر

به از دست بر سینه پیش امیر

گلستان سعدی

( زان گنج شایگان که بر کنج قناعت است

مور ضعیف گر چو سلیمان شود، رواست

حافظ شیرازی

1- غررالحکم، ج 4، ص 525.
2- مصباح الشریعه، ص 205.
3- تحف العقول، ص 707.