حلیه المتقین صفحه 271

خوشی است که از چند چیز به عمل می آید که یک جزءِ آن زعفران است. البتّه در بعضی روایات سفارش شده که مداومت بر استفاده از خلوق نکنید، بلکه گاه از آن استفاده نمایید.

ودر روایتی آمده است که شب تا به صبح آن را بر بدن نگذارید (1) وشاید علّت آن این باشد که رنگش بر بدن زیاد نماند.

فضیلت غالیه

فضیلت غالیه (2)

1. در روایتی موثّق ومعتبر آمده است که اسحاق بن عمّار خدمت امام صادق علیه السلام رسید وعرض کرد: من با تاجران داد وستد دارم وبرای اینکه مرا فقیر نپندارند غالیه بر خود می مالم. حضرت فرمود: «غالیه کم وزیادش مساوی است. کسی که گاهی اندکی غالیه بر خود بمالد کافی است».

اسحاق می گوید: به فرموده حضرت عمل کردم وسالی ده درهم غالیه می خرم وتمام سال خود را با آن خوشبو می کنم. (3)

2. در حدیث دیگری می خوانیم: حضرت سجّاد علیه السلام شبی از خانه بیرون آمد، در حالی که لباس خز پوشیده وریش خود را به غالیه خوشبو کرده بود. پرسیدند : در این وقت شب با این وضعیّت به چه منظور بیرون آمده اید؟ فرمود : «می خواهم عبادت کرده وحوریان بهشتی را از خدا خواستگاری کنم». (4) یعنی زینت وبوی خوش برای عبادت، مستحبّ است.

1- کافی، ج 6، ص 518، ح 6.
2- «غالیه» دارویی است بسیار خوشبو که از ترکیب مشک وعنبر وحصی لبان (حسن لبه) می ساخته اند.«حَصِی لُبان» نوعی صمغ سقزی شبیه به کندر که بسیار خوشبو وبه رنگ سرخ یا مایل به سیاهی است. ازدرختی که در نواحی گرم می روید به دست می آورند ودر طبّ قدیم برای تقویت مغز ومعده ومعالجه امراضسینه به کار می رفته ودر فارس حسن لبه می گویند (فرهنگ عمید).
3- کافی، ج 6، ص 516، ح 1.
4- کافی، ج 6، ص 516، ح 3.