فراقنامه صفحه 9

حدیث 28

عن سدیر الصیرفی، قال:... یقول ابو عبد الله علیه السلام: سیدی! غیبتک نفت رقادی، و ضیقت علی مهادی، و ابتزت منی راحه فوادی. [53] سدیر صیرفی گوید:... امام صادق علیه السلام [به یاد حضرت بقیه الله - ارواحنا فداه -] فرمودند: سرورم! غیبتت مرا بی خواب و بسترم را بر من تنگ کرده و راحت از دلم ربوده است.غیبتت ای شه شیرین حرکات خسروان را به تب و تاب فکندخواب از دیده پر آب ربود در دل شیفته خوناب فکند [ صفحه 49]

حدیث 29

عن ابی بصیر، قال: قال الصادق، جعفر بن محمد علیهما السلام:... یا ابا بصیر! طوبی لشیعه قائمنا علیه السلام، المنتظرین لظهوره فی غیبته و المطیعین له فی ظهوره، اولئک اولیاء الله الذین لا خوف علیهم و لا هم یحزنون. [54] و [55] ابوبصیر گوید: امام صادق علیه السلام فرمودند:... ای ابابصیر! خوشا به حال پیروان قائم ما علیه السلام، آنان که در غیبتش چشم به راه ظهورش باشند و در ظهورش فرمانبردار او، ایشان آن دوستان خدایند که بیم و اندوهی نخواهند داشت.از غم ایام نیابد گزند هر که به دل مهر تو را پروردمهر تو سرمایه امنیت است هر غم و بیم از دل و جان می برد [ صفحه 50]

حدیث 30

عن داوود بن کثیر الرقی، قال: سالت ابا الحسن، موسی بن جعفر علیهما السلام، عن صاحب هذا الامر، قال: هو الطرید الوحید الغریب، الغائب عن اهله، الموتور بابیه. [56] داود بن کثیر رقی گوید: از امام کاظم علیه السلام درباره صاحب این امر پرسیدم، فرمودند: اوست رانده شده تنهای بیگانه، پنهان از خانواده اش، داغدار پدرش.جانم به فدای تو یگانه کامر تو مطاع و خود غریبیداغ پدرت به دل نهادند و ز بهر خدا تو می شکیبی [ صفحه 51]

حدیث 31

عن ابی احمد، محمد بن زیاد الازدی، قال:... فقال [الامام] الکاظم علیه السلام:... یغیب عن ابصار الناس شخصه و لا یغیب عن قلوب المومنین ذکره و هو الثانی عشر منا.... [57] ابواحمد، محمد بن زیاد ازدی گوید:... امام کاظم علیه السلام فرمودند:... جسمش از دیدگان مردم پنهان شود، اما یادش از دلهای مومنان نرود، و او دوازدهمین ماست....غایب شده یار اگر ز دیده یکدم ز دل او نهان نباشدخون جگرم گواه صدق است راز غم او عیان نباشد [ صفحه 52]

حدیث 32

عن الحسین بن خالد، قال: قال علی بن موسی الرضا علیهما السلام:... هو صاحب الغیبه قبل خروجه، فاذا خرج اشرقت الارض بنوره [58] و وضع المیزان العدل بین الناس فلا یظلم احد احدا.... [59] حسین بن خالد گوید: امام رضا علیه السلام فرمودند:... او را پیش از خروجش غیبتی است. پس آن گاه که خروج کند، زمین با نورش روشن گردد و میان مردمان ترازوی داد بنهند. پس یک تن هم بر دیگری ستم نکند....نهان کردی چو مهر رویت ای مه جهان شد تیره چون خوی ستمگرطلوعت را همه چشم انتظاریم بتاب ای آفتاب دادگستر [ صفحه 53]