مقدمه
اشاره
بسم اللّه الرحمن الرحیم
عزاداری، احیاء خط خون و شهادت
زندانی کردن «نور» در حصار شب، شیوۀ کهن ستمگران حاکم، در برخورد و مقابله با «حق» بوده است. خطّ فکری و سیاسی امامان شیعه، از همین رو همواره از سوی قدرتها، مورد تضییق و محدویت و انزوای تحمیلی قرار گرفته بود.
طبیعی است که در چنان شرایط، نوشتن و گفتن و سرودن و نشر تفکر و راه و خطّ آنان، از اسلوبهای مؤثر شیعه به حساب می آمد و پیروان حق، با زبان و قلم و شعر و مرثیه و اشک و عزاداری، در «احیاء امر ائمّه» و زنده نگهداشتن حماسه ها و بیان فضایلشان تلاش می کردند.