الاربعین الحسینیه صفحه 107

الحدیث 12

اشاره

و بسندی المتصل الی مشایخی الأجلاء بطرقهم الی الصفار فی «بصائر الدرجات» رفعه الی مولینا الجواد أبی جعفر الثانی علیه السلام، قال:لما قبض رسول الله (ص)، هبط جبرئیل و معه الملائکه و الروح الذین کانوا یهبطون فی لیله القدر، قال: ففتح لأمیرالمؤمنین (ع) بصره، فرآهم من منتهی السموات الی الارض، یغسلون النبی (ص) معه، و یصلون علیه، و یحفرون له، و الله ما حفر له غیرهم، حتی اذا وضع فی قبره نزلوا مع من نزل، فوضعوه فتکلم، و فتح لأمیرالمؤمنین (ع) سمعه یوصیهم، فبکی و سمعهم یقولون لا یألون جهدا: و انما هو صاحبنا بعدک الا انه لیس لعایننا ببصره بعد مرتنا هذه، قال: فلما مات امیرالمؤمنین (ع) رأی الحسن (ع) و الحسین (ع) مثل الذی کان رأی، رأیا النبی و علیا یعینان الملائکه حتی اذا مات رأی مات رأی منه الحسین (ع)مثل ذلک، و رأی النبی علیا یعینان الملائکه حتی اذا مات الحسین رأی علی بن الحسین (ع) منه مثل ذلک و رأی النبی و علیا و الحسن یعینون الملائکه، حتی اذا مات علی بن الحسین (ع) رأی محمد بن علی مثل ذلک و رأی النبی و علیا و الحسن (ع) و الحسین (ع) یعینون الملائکه، حتی اذا مات محمد بن علی رأی جعفر مثل ذلک و رأی النبی و علیا و الحسن (ع) و الحسین (ع) و علی بن الحسین (ع) یعینون ملائکه، حتی اذا مات جعفر (ع) رأی موسی (ع) مثل ذلک و هذا هکذا یجری الی آخرنا (1) .

ترجمه

چون جان سپرد پیغمبر، فرود آمد جبرئیل و با او بودند فرشتگان و پری، آنانی که بودند، فرود می آمدند در «شب اندازه» و گفت: پس گشوده شد چشم امیرالمؤمنین (ع) و دید ایشان