الاربعین الحسینیه صفحه 170

الحدیث 20

اشاره

و بالسند المتصل الی الشیخ الأجل شیخ الطائفه محمد بن الحسن الطوسی - عطر الله مرقده - و الشیخ الجلیل الثقه العیاشی بطریق صحیح اعلائی، و الشیخ النعمانی عن ابی حمزه الثمالی، قال:قلت لأبی جعفر (ع): ان علیا (ع) کان یقول: الی السبعین بلاء، و کان یقول: بعد البلاء رخاء، و قد مضیت السبعون و لم نر رخاء. فقال أبوجعفر (ع):یا ثابت، ان الله تعالی کان وقت هذا الأمر فی السبعین، فلما قتل الحسین (ع) اشتد غضب الله علی اهل الارض، فأخره الی اربعین و مائه سنه، فحدثناکم فأذعتم الحدیث و کشفتم قناع السر، فأخره الله و لم یجعل له بعد ذلک وقتا عندنا «و یمحوا الله ما یشاء و یثبت و عنده ام الکتاب». (1) قال أبوحمزه: و قلت ذلک لأبی عبدالله (ع) فقال: قد کان ذلک. (2) .

ترجمه

ابوحمزه ی ثمالی گوید: گفتم مر ابوجعفر را که علی (ع) می گفته که: تا هفتاد سال گرفتاری است، و می گفته: پس از گرفتاری آسایش است. و گذشت هفتاد سال و ندیدیم آسایشی. پس گفت ابوجعفر (ع): ای ثابت! به درستی که خدا هنگام کرده بود این کار را در هفتاد سال، و چون کشته شد حسین، سخت شد خشم خدا بر کسان زمین، و پس انداخت کار را تا صد و چهل سال؛ و چون ما سخن سرودیم برای شما و فاش کردید سخن را و پرده برداشتید از کار نهانی خدا، به پس انداخت او را و نگردانید برای او هنگامی نزد ما. برمی دارد خدا آنچه که