الاربعین الحسینیه صفحه 198

الحدیث 25

اشاره

و بالسند المتصل الی شیخ الطائفه - قدس سره - عن محمد بن مسلم، قال: سمعت أباجعفر (ع) و جعفر بن محمد یقولان: ان الله عوض الحسین من قتله أن جعل الامامه فی ذریته، و الشفاء فی تربته، و اجابه الدعاء عند قبره، و لا تعد ایام زائره جائیا و راجعا من عمره، قال محمد بن مسلم: فقلت لأبی عبدالله (ع): هذا الخلال تنال بالحسین (ع) فما له فی نفسه؟ قال: ان الله ألحقه بالنبی، فکان معه فی درجته و منزلته، ثم أبو عبدالله (ع): «و الذین آمنوا و اتبعتهم ذریتهم بایمان ألحقنا بهم ذریتهم...» (1) و (2) .

ترجمه

محمد پسر مسلم گفت: شنیدم از ابی جعفر و از جعفر پسر او که می گفتند: به درستی که خداوند برابر داد حسین را از کشتن او این که گردانید پیشوایی را در زادگان او، و بهبودی را در خاک گور او، و برآمدن خواهش را نزد گور او. شمرده نشود روزهای دیدارکنان او از زندگانی ایشان. گفت محمد پسر مسلم: پس گفتم مر ابا عبدالله را که: این بهره ها برده شد به حسین، پس چه چیز برای خود اوست؟ گفت: به درستی که خدا رسانید او را به پیغمبر، و همپایه ی اوست در جایگاه او. پس خواند ابو عبدالله آن آیه را.

بیانات

امامت ریاست الهیه است که در تقدیر اولیه و خلقت نفوس نورانیه، در اشخاص معینه مقرر شده که ابدا تغییرناپذیر نیست، و این تعیین به حسب قابلیت و استعداد ذاتی و احاطه ی علم