الاربعین الحسینیه صفحه 21

گریست بر حسین بن علی (ع) «ما یری و ما لا یری» (1) و استثنای بعض اماکن مانند بصره و دمشق و بعض طوایف مانند آل حکم بن العاص از جهت اهالی آن بلاد و عداوت ایشان بوده با اهل بیت عصمت، و گرنه ارض شام از اراضی مقدسه و ممدوحه در اخبار است، و شرح رفتار و کردار اهل شام در ایام عاشورا در حدیث سی و چهارم ذکر می شود ان شاء الله.

خاتمه

ایام عاشورا ایام حزن و اندوه ائمه ی طاهرین ما بوده و شایسته باشد دوستان و پیروان ایشان ادای این عمل به آداب وارده ی شرعیه نمایند؛ چنان که در حدیث مذکور شد که حضرت کاظم (ع) بعد از هلال محرم، خندان دیده نمی شد و روز به روز آثار حزن و اندوه در جبهه ی مبارکش افزون می شد. و در خبری وارد شده که هر روز که حضرت صادق (ع) اسم حسین را می شنید تا شام دیگر تبسم نمی کرد. و در بعض روایات «البسوا اثواب الأحزان» (2) وارد شده. پس پوشیدن جامه های سیاه و ترک خضاب مرغوب است و منافات یا کراهت در غیر آن موضع ندارد. و فتوای بعضی به کراهت نماز در لباس سیاه حتی فی مصاب الحسین، از بابت تجمد (3) بر ظواهر و ضعیف المأخذ است. و در کتاب محاسن برقی و وسائل حر عاملی (ره) روایت شده که زنان بنی هاشم بعد از واقعه ی کربلا سیاه پوشیدند و پلاس در تن خود نمودند و سید العابدین (ع) برای آنها طعام ماتم فرستاد. و شیخ طوسی - قدس سره القدوسی - (4) در کتاب «تهذیب» روایت از امام صادق (ع) نموده که فرمود: «و لقد شققن الجیوب و لطمن الخدود الفاطمیات علی الحسین بن علی (ع)، و علی مثله تشق الجیوب و تلطم الخدود»؛ یعنی فاطمیات گریبان چاک زدند و سیلی بر روهای خود زدند در شهادت حسین (ع)، و بر مانند حسین سزاوار است این دو کار.و شیخ فقیه نبیه (5) صاحب «کشف الغطاء» - طاب ثراه - فتوا داده به جواز لطم (6) و شق جیب (7) بلکه خراشیدن روی و سینه را در مصاب (8) سیدالشهداء (ع) و بیرون است از حرمت این

1- 45. اشاره به آدمیان و پریان. کامل الزیارات، ص 80، طبع المطبعه المبارکه المرتضویه، النجف الاشرف، عام 1356، عن الصادق (ع).
2- 46. «جامه ی اندوه بپوشید».
3- 47. چسبیدن و در جا زدن.
4- 48. روان خدایی اش پاک باد.
5- 49. هوشمند.
6- 50. بر روی خود زدن.
7- 51. گریبان چاک کردن.
8- 52. مصیبت و اندوه.