الاربعین الحسینیه صفحه 225

جز من؟ یزید گفت: تو خود برگردانی ایشان را به جایگاه ایشان. پس سوهانی خواست و رو نمود که سوهان نماید گردن بند را از گردن او به دست خود، و گفت مر او را: ندانستی آنچه را خواستم به این کار؟ علی گفت: چرا، خواستی دیگری را بر من نیکی نباشد جز تو. گفت یزید: به خدا سوگند این بود آنچه خواستم. پس یزید خواند سخنی را از نامه ی خدا که: «گرفتاریهای مردم از کارهای خودشان است و خدا درگذرد از بسیاری از کردار مردم.» و پاسخ داد علی او را که: چنین نیست که تو گمان کرده ای، این سخن درباره ی ما فرود نیامده، بلکه آنچه درباره ی ما فرود آید این سخن است که خدا فرماید: «نرسد رسیده ای به کسی در زمین و نه در جانهای شما مگر آن که در نوشته ی آسمان است و پیش از آفرینش آن، تا افسوس نخورید بر آنچه از دست شما برود و شاد نشوید بر آنچه شما را آمده» ماییم کسانی که چنین هستیم.

بیانات

اطوار سلوک (1) پسر معاویه با اهل بیت عصمت از قواعد فراعنه و جبابره و سلاطین جور (2) خارج بوده و بسی جلافت و پست فطرتی از او در آن محفل سر زد. و شیخ جلیل مسعودی گوید: فرعون در رعیت خود عادل تر از یزید بوده، و شرحی از شنایع (3) اعمال او در مروج الذهب که اوثق تواریخ اسلامی است، سروده و خلافت یزید از عارهای بزرگ اسلام بود. ابوالعلای معری نظم نموده:أری الایام تفعل کل نکر و ما أنا فی العجائب مستزیدألیس قریشکم قتلت حسینا و کان علی خلافتکم یزید (4) .و ابوالفرج بن جوزی با کمال تعصب و مخالفت اهل بیت، رساله ای در کفر یزید تألیف کرده و نام آن رساله را کتاب «الرد علی المتعصب العنید المانع من سب یزید» نهاده، و مرادش تعریض بر امثال غزالی است و مصداق مثل معروف: «ویل لمن کفره نمرود». (5) و در روز ورود اهل بیت به مجلس آن پلید، بسی اظهار کفر و زندقه و الحاد نمود و اظهار سرود به کیفر خواستن از رسول خدا و بنی هاشم، و تمثل به ابیات ابن زبعری نمود، و ابیاتی افزود و از

1- 593. شیوه ی رفتار.
2- 594. روش فرعونها، ستمکاران و پادشاهان ستمگر.
3- 595. زشتیها.
4- 596. می بینم که روزگار هر کار زشتی را انجام می دهد. آنچه بر شگفتی من می افزاید این که قریش، حسین را کشت و خیلفه ی شما مسلمانان یزید بود.
5- 597. وای بر آن کس که نمرود او را کافر بداند.