الاربعین الحسینیه صفحه 243

الحدیث 32

اشاره

و بالسند المتصل الی الشیخ الجلیل جعفر بن محمد بن قولویه باسناده الی الکاهلی عن أبی عبدالله (ع) قال: من أراد أن یکون فی کرامه الله و فی شفاعه محمد فلیکن للحسین زائرا، ینال من الله أفضل الکرامه و حسن الثواب، و لا یسأله عن ذنب عمله فی الحیاه الدنیا و لو کانت ذنوبه عدد رمل عالج و جبال تهامه و زبد البحر، ان الحسین بن علی قتل مظلوما مضطهدا نفسه و عطشانا هو و اهل بیته و أصحابه.

ترجمه

امام صادق (ع) گفت: هر کس خواهد که بوده باشد در گرامی بودن نزد خدا و در خواهشگری محمد، پس باید بوده باشد مر حسین را دیدار کن. می رسد او را افزون تر گرامی و نیکویی مزد، و نپرسد او را خدا از گناهی که کرده در هنگام زندگانی جهان پست، و اگر چه بوده باشد گناهان او به شماره ی ریگ روان عالج و کوههای تمامه و کف دریا. به درستی که حسین پسر کشته شد ستم رسیده، و بیچاره بود خود او، و تشنه بود او و خانواده ی او و یاوران او.

بیانات

ایمان و اعتقاد به شفاعت رسول خدا و ائمه هدی از ضرویات مذهب شیعه است، و اغلب فرق مسلمین نیز موافق هستند در ثبوت شفاعت برای گناهکاران و اهل معاصی کبیره. شارح صحیح مسلم نقل کرده که اهل سنت قائل به جواز شفاعت هستند عقلا، معتقد به وجوب شفاعت هستند از طریق سمع، به صریح آیات و اخبار متواتره. و مسلمین اجماع بر