الاربعین الحسینیه صفحه 267

لأعلم ما عندک فیه. قال الرضا (ع): أنشدک الله یا أمیرالمؤمنین، لو أن الله بعث نبیه (ص) فخرج علینا من وراء أکمه من هذه الآکام فخطب الینا ابنتک لکنت مزوجه ایاها؟ فقال: یا سبحان الله! و هل أحد یرغب عن رسول الله؟ فقال له الرضا (ع): أفتراه کان یحل له أن یخطب ابنتی؟ قال: فسکت المأمون، فقال: أنتم و الله أمس برسول الله رحما. و هذه الأخبار ظاهره فی کون ولد البنت ابنا حقیقه و مستعملا فیه فی الکتاب المجید و عرف أهل اللسان، فلابد من التزام اختصاص فی هذا الاستعمال فی ابناء فاطمه و علی علیهماالسلام، کما احتمله بعض الاصحاب، و هو فی غایه البعد، و ان کان یؤیده ما رواه فی المناقب عن معجم الطبرانی عن ابن عباس و اربعین المؤذن و تاریخ الخطیب بأسانیدهم الی جابر، قال النبی (ص): ان جعل ذریه کل نبی من صلبه خاصه و جعل ذریتی من صلبی و صلب علی بن أبی طالب، کل بنی ینسبون الی أبیهم الا اولاد فاطمه فانی أنا أب هم. انتهی.و یبعد هذا الاحتمال تمسکهم (ع) فی بعض هذه الأخبار بقوله تعالی: «و حلائل أبنائکم»، و یمکن أن یلتزم صدق الولد علی ولد البنت حقیقه و ادعاء الانصراف فی بعض الموارد، کالخمس و الوقف و غیرهما، کما التزمه شیخ مشایخنا فی الجواهر و بعض آخر. و قال بعض مشایخنا المعاصرین: ان المناظره فی هذه الأخبار مع المخالفین لیست فی الحقیقه و المجاز اللغویین، بل النزاع فی امر معنوی و هو أن الانتساب بالأم لیس امرا واقعیا و ربطا حقیقیا، سواء کان الاستعمال حقیقه او مجازا، کما قال الشاعر:بنونا بنو أبنائنا و بناتنا بنوهن ابناء الرجال الأباعدو هذه الأخبار صدرت ردا علیهم و تنبیها لهم علی انه قرابه واقعیه و لیس کما تخلیه العوام من ان الأم وعاء الولد فقط و أن الولاده و النسبه الی الوالد واقعا. و کیف کان فیبعد غایه البعد عدم اطلاع الفقهاء علی هذه الأخبار، و مع ذلک ذهبوا الی الخلاف و التزموا أن الاستعمال فی ولد البنت مجاز، و الله تعالی و اولیائه أعلم.

خاتمه

صدور این حدیث شریف از رسول اکرم محل شک نیست، و سیدالشهداء در روز عاشورا در مقام احتجاج تمسک به همین حدیث فرمود و گفت: اگر مرا تصدیق ندارید، از اصحاب پیغمبر بپرسید که این کلمه را شنیده اند، مانند جابر بن عبدالله و ابو سعید خدری و سهل بن سعد ساعدی و زید بن ارقم و انس بن مالک. و پس از این بیان و تظلمات سخنانی