الاربعین الحسینیه صفحه 35

الحدیث 04

اشاره

ما رواه الشیخ الثقه الجلیل ابن قولویه فی «الکامل» بسنده عن عبدالله بن بکر قال: قلت للصادق (ع): یابن رسول الله، لو نبش قبر الحسین بن علی (ع) هل کان یصاب فی قبره شیئی؟ فقال: یابن بکر، ما اعظم مسائلک! ان الحسین بن علی مع أبیه و أمه و أخیه فی منزل رسول الله، و معه یرزقون و یحبرون، و لو نبش فی ایامه لوجد، فاما الیوم فهو حی عند ربه، و انه لعن یمین العرش متعلق به و یقول: یا رب أنجزلی ما وعدتنی، و انه لینظر الی زواره، فهو أعرف بهم و بأسمائهم و اسماء آبائهم و ما فی رحالهم من احدهم بولده، و انه لینظر الی من یبکیه فیستغفر له و یقول: ایها الباکی، لو علمت ما أعد الله لک لفرحت اکثر مما حزنت، و انه لیستغفر له من کل ذنب و خطیئه. (1) .

ترجمه

عبدالله پسر بکر گفت به امام صادق (ع): ای پسر پیغمبر خدا! هرگاه بشکافد گور حسین را آیا یافت می شود در او چیزی؟ گفت: ای پسر بکر! چه بزرگ است پرسشهای تو! به درستی که حسین (ع) پسر علی (ع) با پدر و مادر و برادر خود در فرودگاه پیغمبر خداست و با او روزی خورند و شادکامند، و هرگاه شکافته می شد در روزهای او هر آینه یافت می شد. و او از کنار راست عرش خدا آویخته و گوید: ای پروردگار! روا نما برای من آنچه را نوید داده ای مرا. و به درستی که حسین هر آینه نگاه می کند به سوی دیدن کنان وی، و او شناساتر است به ایشان و نامهای ایشان و نامهای پدرانشان و به آنچه در جای باش آنهاست از یکی آنها به زاده ی خود. و به درستی که نگاه می کند به سوی آن که گریه بر او، و آمرزش خواهد برای او، و