الاربعین الحسینیه صفحه 36

از پدر خود خواهد که او هم آمرزش درخواست نماید برای او، و می گوید: ای گریان! هرگاه بدانی آنچه را آماده کرده خدا برای تو هر آینه شاد می شدی بیشتر از آنچه اندوهناک شدی، و آمرزش خواهد برای گریان از هر گناه و ناراستی.

بیان

به مضمون این حدیث شریف، در رفع اجساد طاهره احادیث متعدده وارد شده، آنها را نیز نقل کنیم آن گاه به شرح پردازیم:شیخ طوسی (ره) در کتاب «أمالی» از امام صادق (ع) روایت کرده:قال: «ان الحسین بن علی (ع) عند ربه ینظر الی معسکره و من حل معه من الشهداء و ینظر الی زواره» و ساق الحدیث نحوا مما مر (1) .و «محمدین» ثلاثه - رضوان الله علیهم - در کافی و فقیه و تهذیب از زیاد بن ابی حلال روایت کرده اند از حضرت صادق (ع):قال: «ما من نبی أو وصی نبی یبقی فی الأرض اکثر من ثلثه ایام حتی یرفع روحه و لحمه و عظمه الی السماء، و انما تؤتی مواضع آثارهم لأنهم یبلغون من بعید السلام و یسمعونهم فی مواضع آثارهم من قریب». و رواه ابن قولویه فی «کامل» أیضا (2) .و فی التهذیب عن عطیه الأبزاری عن الصادق (ع) یقول:«لا تمکث جثه نبی و لا وصی فی الأرض اکثر من أربعین یوما» (3) .و اختلاف زمان مکث (4) در اخبار شاید از جهت اختلاف مراتب و درجات انبیا و اولیا باشد. و در روایاتی وارد است که زمین را نصیبی در بدنهای انبیا و اولیا نیست، و حشرات را نیز سهمی نیست.و فی «بصائر الدرجات» بسنده عن الصادق (ع) عن النبی (ص) قال:

1- 85. گفت: حسین بن علی نزد پروردگارش به اردوگاه خود و شهیدانی که با او به خاک افتادند می نگرد و به زائرانش... و حدیث را چنین دنبال می کند. (شیخ طوسی: امالی، ج 1، ص 54، چاپ اول، مؤسسه ی الوفاء بیروت. و نیز کامل الزیارات، ص 136، طبع نجف 1356 ه ق).
2- 86. . گفت: هیچ پیامبر یا جانشین پیامبری نیست که بیش از سه روز در زمین بماند که، روح و گوشت و استخوانش را به آسمان می برند، و مردم تنها به جای آثار آنان می روند، زیرا آنان از دور نیز سلام می رسانند و از نزدیک نیز به آنان می فهمانند. ابن قولویه نیز در کامل این روایت را آورده است. (تهذیب الاحکام، ج 6، ص 106، مطبعه النعمان، نجف، 1380 ه؛ بحارالأنوار، ج 300 - 299 ، 27؛ من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 577، چاپ مکتبه الصدوق،تهران 1393 ه ق).
3- 87. در تهذیب از عطیه ی ابزاری از امام صادق (ع) آورده که فرمود: جسد هیچ پیامبری با جانشین بیش از چهل روز در زمین نمی ماند (تهذیب الاحکام، ج 6، ص 106، مطبعه النعمان، نجف 1380 ه ق).
4- 88. ماندن.