- مقدمه 1
- انتقاد از مقتل نویسان 9
- اشاره 11
- بیانات 12
- ترجمه 12
- سر لطیف 19
- خاتمه 21
- اشاره 23
- ترجمه 23
- بیانات 23
- ترجمه 26
- اشاره 26
- بیانات 27
- تتمه مهمه 32
- اشاره 35
- ترجمه 35
- بیان 36
- ترجمه 46
- اشاره 46
- بیانات 47
- اشاره 50
- بیانات 51
- اشاره 57
- بیانات 58
- اشاره 61
- ترجمه 61
- بیانات 62
- ترجمه 65
- اشاره 65
- بیانات 66
- اشاره 87
- بیانات 87
- ترجمه 87
- فائده 92
- تنبیه 93
- خاتمه 97
- فایده 98
- اشاره 100
- ترجمه 100
- بیانات 101
- خاتمه 103
- ترجمه 107
- اشاره 107
- بیانات 108
- اشاره 111
- ترجمه 112
- بیانات 116
- تتمات 120
- اشاره 125
- ترجمه 126
- بیانات 127
- بیانات 129
- اشاره 129
- ترجمه 129
- ملخص مقال 132
- خاتمه 133
- فایده 134
- ترجمه 136
- اشاره 136
- بیانات 137
- سر لطیف 139
- تبصره 140
- بیانات 142
- ترجمه 142
- اشاره 142
- اشاره 146
- ترجمه 146
- بیانات 147
- ترجمه 149
- اشاره 149
- فایده ی استطرادیه 152
- اختتام کلام و دفع اوهام 168
- اشاره 170
- ترجمه 170
- بیان 171
- ترجمه 180
- اشاره 180
- بیان 180
- اشاره 184
- بیان 185
- اشاره 187
- ترجمه 188
- بیانات 189
- اشاره 194
- ترجمه 194
- بیانات 194
- بیانات 198
- ترجمه 198
- اشاره 198
- ترجمه 204
- اشاره 204
- بیانات 205
- تنبیه 208
- استطراد کلام و تتمیم مرام 211
- ترجمه 214
- اشاره 214
- بیانات 215
- انتقام الهی 217
- اشاره 219
- ترجمه 219
- بیانات 219
- ترجمه 224
- اشاره 224
- بیانات 225
- فایده 226
- خاتمه 231
- ترجمه 232
- بیانات 232
- اشاره 232
- اشاره 237
- ترجمه 237
- بیانات 237
- بیانات 243
- ترجمه 243
- اشاره 243
- سر ایمانی 248
- اشاره 252
- خاتمه 254
- بیانات 256
- اشاره 256
- اشاره 263
- بیانات 263
- تتمه مهمه 266
- خاتمه 267
- تفسیر غریبه 270
- اشاره 270
- تفسیر غرائبه 273
- تفسیر غرائبه 274
- فائده 277
- اشاره 279
- بیانات 279
- التنبیه الثالث 283
- ترجمه 289
- اشاره 289
- سؤال و جواب 292
- بیان 295
- اشاره 295
- خاتمه 297
- اشاره 300
- بیانات 300
- خاتمه 306
الحدیث 07
اشاره
و بالسند المتصل الی شیخ الطائفه فی امالیه، بسنده عن معاویه بن وهب، قال: کنت جالسا عند جعفر بن محمد (ع) اذ جاء شیخ قد انحنی من الکبر، فقال: السلام علیک و رحمه الله و برکاته. فقال أبو عبدالله: و علیک السلام و رحمه الله و برکاته، یا شیخ ادن منی، فدنی منه فقبل یده فبکی، فقال له أبو عبدالله (ع): و ما یبکیک یا شیخ؟ له: یا بن رسول الله، أنا مقیم علی رجاء منکم منذ نحو مائه سنه أقول هذه السنه و هذا الشهر و هذا الیوم و لا أراه فیکم فتلو منی أن أبکی؟ قال: فبکی أبو عبدالله (ع) ثم قال: یا شیخ، ان أخرت منیتک کنت معنا، و ان عجلت کنت یوم الیقامه مع ثقل رسول الله (ص).فقال الشیخ: ما أبالی ما فاتنی بعد هذا یابن رسول الله. فقال له أبو عبدالله (ع): یا شیخ، ان رسول الله (ص) قال: «انی تارک فیکم الثقلین ما ان تمسکتم بهما لن تضلوا: کتاب الله المنزل و عترتی أهل بیتی». نجیی ء و أنت معنا یوم القیامه. ثم قال: یا شیخ، ما أحسبک من أهل الکوفه. قال: لا. قال: فمن أین أنت؟ قال: من سوادها جعلت فداک. قال: أین أنت من قبر جدی المظلوم الحسین (ع)؟ قال: انی لقریب منه. قال: کیف اتیانک له؟ قال: انی آتیه و أکثر. قال: یا شیخ، ذاک دم یطلب الله ما أصیب ولد فاطمه و لا یصابون بمثل الحسین (ع)، و لقد قتل فی سبعه عشر من أهل بیته، نصحوا الله و صبروا فی جنب الله، فجزاهم احسن جزاء الصابرین، انه اذا کان یوم القیامه أقبل رسول الله و معه حسین (ع) و معه الحسین (ع) و یده علی رأسه یقطر دما، فیقول: یا رب، سل امتی فبم قتلوا ابنی؟ و قال (ع): کل الجزع و البکاء مکروه سوی الجزع علی الحسین (ع). (1) .
1- 173. شیخ طوسی: امالی، ج 1، ص 163، چاپ اول، مؤسسه الوفاء، بیروت.