الاربعین الحسینیه صفحه 61

الحدیث 08

اشاره

و بالسند المتصل الی ثقه الالسلام الکلینی (ره)، بسنده عن أبان بن عبدالملک، قال: سألت أبا عبدالله (ع) عن صوم تاسوعا و عاشوراء من شهر المحرم، فقال: تاسوعاء یوم حوصر فیه الحسین (ع) و أصحابه رضی الله عنهم بکربلاء، و اجتمع علیه خیل أهل الشام، و أناخوا علیه، و فرج ابن مرجانه و عمر بن سعد بتوافر الخیل و کثرتها، و استضعفوا فیه الحسین (ع) و اصحابه، و أیقنوا أنه لا یأتی الحسین ناصر، و لا یمده أهل العراق، بابی المستضعف الغریب، ثم قال: و اما یوم عاشورأ فیوم أصیب فیه الحسین (ع) صریعا بین أصحابه، و أصحابه حوله صرعی، عراه، أفصوم یکون فی ذلک الیوم؟ کلا و رب البیت الحرام، ما هو یوم صوم، و ما هو الا یوم حزن و مصیبه دخلت علی أهل السماء و أهل الارض و جمیع المؤمنین، و یوم فرح و سرور لابن مرجانه و آل زیاد و اهل الشام - غضب الله علیهم و علی ذریاتهم - و ذلک یوم بکت جمیع بقاع الأرض خلا بقعه الشام، فمن صامه او تبرک به، حشره الله مع آل زیاد ممسوخ القلب مسخوطا علیه، و من ادخر الی منزله ذخیره أعقبه الله نفاقا فی قلبه یوم یلقاه، و انتزع البرکه عنه و عن أهل بیته و ولده، و شارکه الشیطان فی جمیع ذلک (1) .

ترجمه

ابان پسر عبدالملک گفته: پرسیدم از امام صادق از روزه ی نهم و دهم ماه محرم، پس گفت: نهم روزی بود که تنگ گرفتند بر حسین و همراهان او - خشنود باد خدا از ایشان - در کربلا، و فراهم شد بر او سواران مردم شام، و فرو خوابیدند بر گرد او، و شادمان شد پسر مرجانه و عمر پسر سعد به فراوانی سواران و بسیاری آنها، و سست و ناتوان شمردند در آن روز حسین و