- مقدمه ناشر 1
- 1 - آیات «لیله القدر» 2
- 1 - سوره قدر 2
- 1 - آیات «لیله القدر» 2
- 2 - سوره دخان 3
- 2 - آیه «امام» 9
- اشاره 13
- امام در اصطلاح قرآنی امام در اصطلاح قرآنی 13
- 3 - تورات کتاب، آسمانی 14
- 1 - امام به حق که منصوب از جانب خداوند است 14
- 4 - لوح محفوظ 14
- 2 - امام به باطل که مقتدای اهل ضلالت و گمراهی است 14
- صفات امام به حق 15
- 3 - آیات «شهادت و گواهی» 16
- صفات شاهد 19
- 1 - شاهد از جنس بشر است 19
- صفات شاهد 19
- 4 – شاهد دارای علم کتاب است 20
- 3 - دارای احاطه علمی ربّانی باشد 20
- 4 - آیه هدایت 23
- مصداق «هادی» در آیه 25
- بررسی روایات 26
- 8 - آیه اولی الامر 35
- نزول آیه در شأن اهل بیت علیهم السلام 38
- اشاره 40
- وجود امام مهدی علیه السلام از منظر احادیث فریقین 42
- 1- حدیث ثقلین 43
- 1- حدیث ثقلین 43
- الف - عصمت عترت 44
- ج - هدایت مطلق در عمل به کتاب و عترت 45
- ب - جامعیّت کتاب و عترت 45
- د - ضرورت تمسک به کتاب و عترت 45
- و - ضرورت بقاء عترت معصوم تا روز قیامت 46
- ه - اعلمیّت اهل بیت علیهم السلام 46
- مصداق حدیث، در عصر حاضر 48
- وجود امام مهدی علیه السلام از دیدگاه احادیث شیعه 60
- مقدّمه اول 61
- مقدّمه دوم 62
- مقدّمه سوم 62
- 1 - حجت خدا بر خلق بدون امام تمام نمی شود 63
- ابواب حدیثی که دلالت بر وجود حضرت مهدی علیه السلام دارد 63
- 2 - امامان ارکان زمین اند 64
- 3 - در هر زمانی هدایت گری است 64
- 4 - امام منشأ حیات جامعه است 64
- 5 - احادیث غیبت 64
- 6 - حضرت مهدی علیه السلام دو نوع غیبت دارد 65
- 7 - حضرت مهدی علیه السلام غیبتی طولانی دارد 65
- 8 - اشاره روایات به علت داشتن غیبت 66
- 9 - اشاره به فایده وجود حضرت علیه السلام در غیبت 67
- 10 - اشاره به عمر طولانی حضرت علیه السلام 67
1- 17. درّالمنثور، ج 4، ص 194.
2- 18. همان.
منّی و لا معی وأنا منه بری ء»؛(1) «من فرستاده خداوند به سوی همه مردمم، و لکن زود است که بعد از من امامانی بر مردم از اهل بیتم بعد از من بیایند، آنان در بین مردم قیام می کنند ولی تکذیب می شوند و امامان کفر و ضلال و متابعین آن ها، به آنان ظلم می کنند. هر کس که ولایت آن ها را داشته و آنان را متابعت و تصدیق کند از من و با من است و زود است که مرا ملاقات کند. آگاه باشید! و هر کس که به آنان ظلم کرده و تکذیب شان کند از من و با من نیست و من از او بیزارم».
شخصی به نام بشر بن غالب وارد بر امام صادق علیه السلام شد و درباره آیه: «یَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ» سؤال نمود. حضرت فرمود: «امام دعا الی هدی فاجابوه الیه، و امام دعا الی ضلاله فاجابوه الیها، هؤلاء فی الجنه و هؤلاء فی النار، و هو قوله عزّوجلّ: و «فَرِیقٌ فِی الْجَنَّهِ وَفَرِیقٌ فِی السَّعِیرِ»؛(2) «امامی است که مردم را به هدایت دعوت کرده و مردم نیز او را اجابت نموده اند. و امامی است که مردم را به ضلالت دعوت کرده و مردم او را اجابت نموده اند، آنان در بهشت و اینان در دوزخند. و این است قول خداوند عزّوجلّ: «فَرِیقٌ فِی الْجَنَّهِ وَفَرِیقٌ فِی السَّعِیرِ».
امام در اصطلاح قرآنی امام در اصطلاح قرآنی
اشاره
برای روشن شدن معنای اصطلاحی کلمه «امام» از دیدگاه قرآن باید به قرآن رجوع نمود تا از این اصطلاح اطّلاع کافی پیدا کرد.