امام حسین علیه السلام از دیدگاه اهل سنت صفحه 119

فَجَدیدُها بالٍ، وَ نَعیمُها مُضْمَحِلٌّ، وَ سُرُورُها مُکْفَهِرٌّ، وَ الْمَنْزِلُ بُلْغَهٌ وَ الدَّارُ قُلْعَهٌ، فَتَزَوَّدُوا، فَإِنَّ خَیرَ الزَّادِ التَّقْوی، فَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ.(1)

ای بندگان خدا تقوای الهی پیشه کنید و از دنیا برکنار باشید؛ چرا که دنیا اگر برای کسی باقی بود و کسی برای آن باقی بود انبیا به آن محق تر بودند؛ چراکه آنان سزاوار برای رضامندی و به قضای الهی بیش از هر کسی خشنود بودند، اما خداوند دنیا را برای آزمایش و ساکنانش را برای فنا آفرید. تازه هایش رو به کهنگی و نعمت هایش رو به زوالند، خوشی هایش رو به غم و تلخ کامی است. منزلی است ناپایدار و خانه ای است که به ناچار باید از آن رخت بربست. پس توشه راه بردارید و بهترین ره توشه، تقواست، تقوای الهی پیشه کنید تا رستگار شوید.

اعمش نقل می کند که حسین بن علی علیه السلام فرمود:

به هر اندازه بر ثروت ثروتمند افزوده گردد، اشتغال و رنجش افزون تر می گردد. (آن گاه فرمود: ای تلخ کننده خوشی ها (دنیا)، ای خانه هر نابودی و گرفتاری، تو را شناخته ام. برای زاهد (اعراض کننده از تو) نیز هنگامی که بار سنگین مخارج عیال و فرزند را بر دوش دارد نیز طلب زهدش خالص نخواهد شد.(2)

ه_) توکل

ه_) توکل

حسین علیه السلام در روز عاشورا در مقابل دشمن به خدا عرض کرد:

اللَّهُمَّ أَنْتَ ثِقَتِی فِی کُلِّ کَرْبٍ وَ رَجَائِی فِی کُلِّ شِدَّهٍ _ وَ أَنْتَ لِی فِی کُلِّ أَمْرٍ نَزَلَ بِی ثِقَهٌ وَ عُدَّهٌ _ کَمْ مِنْ کَرْبٍ یضْعُفُ عَنْهُ الْفُؤَادُ _ وَ تَقِلُّ فِیهِ الْحِیلَهُ وَ یخْذُلُ فِیهِ الصَّدِیقُ _ وَ یشْمَتُ فِیهِ الْعَدُوُّ أَنْزَلْتُهُ بِکَ _ وَ شَکَوْتُهُ