امام حسین علیه السلام از دیدگاه اهل سنت صفحه 39

حسین علیه السلام آن چنان عاشق یاد حق بود که حتی در دشوارترین لحظات، یاد حق را ترک نمی کرد. درباره شب عاشورا نوشته اند: «وَ لَمّا جَنَّ اللَّیلُ عَلَی الْحُسینِ و أصحابِه قَامُوا اللَّیل کُلَّه یُصلُّونَ و یُسبِّحونَ و یَستَغفِرونَ و یَدعُونَ و یَتضرَّعون؛ هنگامی که شب فرا رسید، حسین علیه السلام و یارانش تا صبح در حال نماز و ذکر و استغفار و دعا و زاری به پیشگاه حق بودند».(1)

2. زهد

2. زهد

زهد عبارت از استفاده نکردن از امکانات، با وجود برخورداری از آن برای هم دردی با کسانی است که از آن بی بهره اند. ازاین رو، خاندان پاک پیامبر مصداق برجسته زهد بودند. امام حسین علیه السلام نیز همچون جد و پدر و برادرش با وجود امکانات مادی زهد می ورزید. درباره آن جضرت نقل شده است که حضرت 25 بار پیاده به حج رفت، با آنکه شتر تیزرو را نیز داشت.(2)

3. جود و کرم

3. جود و کرم

یکی از ویژگی های خاص امام حسین علیه السلام ، حس نوع دوستی و کمک به محرومان و نیازمندان بود. او این اخلاق والا را از کودکی از پدر و مادر خود آموخته بود. او در خانواده ای بزرگ شده بود که همگی مظهر جود و کرم بودند و همچنان که پیش از این گفته شد، سوره دهر درباره او و خاندان وی نازل شد. ازاین رو، کرم داشتن و یاری رساندن به محرومان جزو ویژگی های آن حضرت بود. او در این باره از جدش نقل می کرد: «لِلسّائِلِ حَقُّ وإن جاءَ