امام حسین علیه السلام از دیدگاه اهل سنت صفحه 55

نفر به سخنرانی پرداخت و برای یزید بیعت گرفت، در حالی که این پنج نفر نشسته بودند و اینان نه موافقت کردند و نه به جهت تهدیدی که شده بودند، توانستند مخالفت کنند.(1)

زیاد بن ابیه

زیاد بن ابیه

وی پس از آنکه به خاندان اموی ملحق شد و از سوی معاویه به «زیاد بن ابوسفیان ملقب گردید، به این باور رسید که لیاقت جانشینی معاویه را نیز دارد. به همین جهت، هنگامی که مسئله بیعت با یزید از سوی معاویه مطرح شد، وی نامه ای به معاویه نوشت و وی را از شتاب کردن در انتخاب جانشین برحذر داشت. هنگامی که نامه وی به معاویه رسید، چنین گفت: وای به حال فرزند عبید، زیاد گمان کرده که امیر پس از من اوست. به خدا سوگند که انتساب او را به مادرش، سمیه و عبید برمی گردانم (و انتساب وی به ابوسفیان را از وی می گیرم».(2)

با این تهدید، وی را وادار به سکوت کرد. وی مدت اندکی پس از این ماجرا، در سال 53 هجری مرد. درباره علت مرگش برخی گفته اند: «وی بر اثرنفرین امام حسن یا ابن عمر و بر اثر طاعون مرده است». (3)

عبدالرحمان بن خالد بن ولید

عبدالرحمان بن خالد بن ولید

جان فشانی ها و جنگ های فتوحات خالد بن ولید در عصر خلفا و معاویه بر کسی پوشیده نیست. وی پسری به نام عبدالرحمان داشت که در جنگ صفین از فرماندهان برجسته معاویه و در جنگ های علیه روم نیز از فرماندهان وی بود. به همین جهت نزد مردم شام از موقعیت ویژه ای برخوردار بود، به

1- البدایه والنهایه، ج 8، ص 86.
2- احمد بن ابی یعقوب یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ج 2، ص 220.
3- سیر العلام النبلاء، ج 3، ص 494.