امام حسین علیه السلام از دیدگاه اهل سنت صفحه 74

است که دامن همه خاندان عبد مناف را می گیرد. حسین و عبدالله بن زبیر، همان شب به سوی مکه حرکت کردند. مردم فردای آن شب، از بامداد برای بیعت با یزید فراهم آمدند. به جست وجوی حسین و ابن زبیر پرداختند که به ایشان دسترسی نیافتند.(1) امام حسین علیه السلام دو شب از ماه رجب مانده بود که از مدینه به مکه ره سپار شد و روز سوم شعبان به مکه رسید و ماه های شعبان و رمضان و شوال و ذی القعده در مکه بود و روز سه شنبه هشتم ذی الحجه، روز ترویه از مکه به سوی کوفه خارج شد.(2)

8. علت و انگیزه قیام

8. علت و انگیزه قیام

مسئله امر به معروف و نهی از منکر و مبارزه با ستمگر، انگیزه اصلی و اساسی قیام امام حسین علیه السلام بود. آن حضرت پیش از خروج از مدینه، وصیت نامه ای به برادرش، محمد حنفیه داد و انگیزه قیام خود را از همان ابتدا بیان کرد. ابن اعثم کوفی در کتابش چنین آورده است.

محمد حنفیه به امام می گوید:

به مکه برو. اگر آنجا برای تو امن بود در آنجا بمان، و اگر چنین نبود به سوی یمن ره سپار شو؛ چرا که آنان یاران جد و پدر تواند. آنان مهربان ترین و با محبت ترین و مهمان نوازترین مردمند. اگر آنجا برای تو امن بود، بمان، وگرنه به شن زارها و شکاف کوه ها رفته و از شهری به شهر دیگر کوچ کن! تا ببینی کار این مردم به کجا منتهی می شود و خداوند بین تو و این گروه فاسق داوری خواهد کرد. امام فرمود: «ای برادر، به خدا سوگند، اگر در هیچ نقطه ای از دنیا، هیچ پناهگاه و جای امنی نداشته باشم، هرگز با یزید بن معاویه بیعت نخواهم کرد».