شور جوانی و حریم های دینی صفحه 37

کس که با وسعت و عمق خواسته های آدمی و میل بی حد و حصر او در کسب برتری ها،  به خوبی روبه رو شده است، می داند این گوهر بی قیمت و بی مانند را در بازار مکّاره و شلوغ و بی در و پیکر این دنیا، چگونه باید پاس داشت و چه سان باید از آن بهره جست.

اسف انگیز حال آن کودک اندیشگانی است که به گفته ملاّی روم، برای به دست آوردن قرصی نان یا چیزی از این دست، گوهر گران بهای خود را از کف می دهند:

هرکه او ارزان خرد، ارزان دهد

گوهری، طفلی به قرصی نان دهد(1)

صد افسوس که چنین فردی زمانی به این زیان بزرگ پی می برد که دیگر آن گوهر گران را در کف ندارد و اندوه و حسرت نیز به کارش نمی آید: «شیئان لا یُعرف محلّهما إلاّ مَن فَقَدهما: الشباب و العافیه؛ ارزش دو چیز جز برای کسی که آن را از دستش داده است، شناخته نمی شود: جوانی و سلامتی».(2)

اگر این همه توان و انرژی، آن گونه که باید، به کار گرفته شود؛ اگر اهداف و خواسته ها به درستی سامان یابند؛ اگر راه ها با مطالعه، تأمل و مشورت به خوبی مشخص گردند؛ اگر کج راهه ها و پرتگاه های راه شناخته شوند؛ اگر حساب شده و دقیق گام برداریم، موهبت جوانی چنان شتابی به