- مقدمه 1
- پیشگفتار 5
- انتقاد از مقتل نویسان 9
- اشاره 11
- الحدیث 01 11
- ترجمه 12
- بیانات 12
- فائده 14
- تنبیه 18
- سر لطیف 19
- خاتمه 21
- بیانات 23
- الحدیث 02 23
- اشاره 23
- ترجمه 23
- ترجمه 26
- اشاره 26
- الحدیث 03 26
- بیانات 27
- تتمه مهمه 32
- اشاره 35
- ترجمه 35
- الحدیث 04 35
- بیان 36
- اشاره 46
- ترجمه 46
- الحدیث 05 46
- بیانات 47
- اشاره 50
- الحدیث 06 50
- بیانات 51
- ترجمه 51
- اشاره 57
- الحدیث 07 57
- ترجمه 58
- بیانات 58
- اشاره 61
- ترجمه 61
- الحدیث 08 61
- بیانات 62
- الحدیث 09 65
- ترجمه 65
- اشاره 65
- بیانات 66
- الحدیث 10 87
- اشاره 87
- ترجمه 87
- بیانات 87
- فائده 92
- تنبیه 93
- خاتمه 97
- فایده 98
- الحدیث 11 100
- اشاره 100
- ترجمه 100
- بیانات 101
- خاتمه 103
- الحدیث 12 107
- ترجمه 107
- اشاره 107
- بیانات 108
- اشاره 111
- الحدیث 13 111
- ترجمه 112
- بیانات 116
- تتمات 120
- اشاره 125
- الحدیث 14 125
- ترجمه 126
- بیانات 127
- اشاره 129
- بیانات 129
- الحدیث 15 129
- ترجمه 129
- ملخص مقال 132
- خاتمه 133
- فایده 134
- ترجمه 136
- الحدیث 16 136
- اشاره 136
- بیانات 137
- سر لطیف 139
- تبصره 140
- الحدیث 17 142
- بیانات 142
- ترجمه 142
- اشاره 142
- فایده 145
- اشاره 146
- ترجمه 146
- الحدیث 18 146
- بیانات 147
- ترجمه 149
- اشاره 149
- الحدیث 19 149
- بیانات 150
- فایده ی استطرادیه 152
- فائده عامه و نکته تامه 159
- اختتام کلام و دفع اوهام 168
- الحدیث 20 170
- ترجمه 170
- اشاره 170
- بیان 171
- اشاره 180
- الحدیث 21 180
- بیان 180
- ترجمه 180
- اشاره 184
- الحدیث 22 184
- ترجمه 185
- بیان 185
- الحدیث 23 187
- اشاره 187
- ترجمه 188
- بیانات 189
- بیانات 194
- ترجمه 194
- الحدیث 24 194
- اشاره 194
- بیانات 198
- الحدیث 25 198
- ترجمه 198
- اشاره 198
- اشاره 204
- ترجمه 204
- الحدیث 26 204
- بیانات 205
- تنبیه 208
- تکمله 211
- استطراد کلام و تتمیم مرام 211
- الحدیث 27 214
- ترجمه 214
- اشاره 214
- بیانات 215
- انتقام الهی 217
- اشاره 219
- بیانات 219
- الحدیث 28 219
- ترجمه 219
- اشاره 224
- الحدیث 29 224
- ترجمه 224
- بیانات 225
- فایده 226
- خاتمه 231
- ترجمه 232
- بیانات 232
- اشاره 232
- الحدیث 30 232
- اشاره 237
- بیانات 237
- الحدیث 31 237
- ترجمه 237
- خاتمه نافعه 240
- ترجمه 243
- اشاره 243
- الحدیث 32 243
- بیانات 243
- سر ایمانی 248
- الحدیث 33 252
- اشاره 252
- مثنوی 253
- خاتمه 254
- اشاره 256
- بیانات 256
- الحدیث 34 256
- الحدیث 35 263
- بیانات 263
- اشاره 263
- تتمه مهمه 266
- خاتمه 267
- تفسیر غریبه 270
- اشاره 270
- الحدیث 36 270
- تفسیر غرائبه 273
- تفسیر غرائبه 274
- فائده 277
- اشاره 279
- بیانات 279
- الحدیث 37 279
- التنبیه الثالث 283
- فایده 287
- الحدیث 38 289
- ترجمه 289
- اشاره 289
- بیانات 290
- سؤال و جواب 292
- خاتمه 294
- الحدیث 39 295
- بیان 295
- اشاره 295
- خاتمه 297
- بیانات 300
- الحدیث 40 300
- اشاره 300
- خاتمه 306
اطفال حسین. عمر سر به زیر انداخت و اشعاری انشاء کرد:دعانی عبیدالله من دون قومه الی خطه فیها خرجت لحینی (1) فو الله ما أدری و انی لواقف علی خطر لا أرتضیه و مینی (2) أأترک ملک الری و الری بغیتی أم أرجع مطلوبا بقتل حسین (3) و فی قتله النار التی لیس دونها حجاب و ملک الری قره عینی (4) تمام شد ترجمه ی کلام کمال الدین. و اظهار خوف از جهنم اظهار عقیده ی زبانی است؛ مصداق آیه ی کریمه: «یقولون بأفواههم ما لیس فی قلوبهم» (5) .
فایده ی استطرادیه
از لوازم منصب امامت و ولایت مطلقه، اطلاع بر الواح سماویه و حوادث واقعه در عوالم سفلیه است که هرگاه اراده نماید که خبر دهد از آنچه تا قیامت واقع شود بتواند. و موافق این معنی احادیث بسیاری در کتاب حجت «کافی» و غیره وارد شده که ائمه ی اثنا عشر علم بما کان و ما یکون دارند و از حوادث واقعه قبل از وقوع خبر دهند بلکه مطلع بر ضمایر و نفوس مردم و عارف به اسماء دوستان و دشمنان و خبیر بر اهل جنت و نار و تمامی عوالم هستند؛ لکن در جمله ای از احادیث، اخبار به حوادث را تعلیق کردند به عدم وقوع «بدا».شیخ صدوق در کتاب «توحید» همین روایت «سلونی» گفتن امیرالمؤمنین (ع) را روایت کرده و بعد از آن فرموده: «و لو لا آیه فی کتاب الله لأخبرتکم بما کان و بما یکون و بما هو کائن الی یوم القیمه، و هی هذه الآیه: یمحوا الله ما یشاء و یثبت و عنده ام الکتاب». (6) .و نیز در کتاب «قرب الاسناد» به سند صحیح اعلائی از «جامع بزنطی» که در نهایت و ثاقت و اعتبار است نقل کرده از حضرت رضا (ع) که حضرت صادق فرمود که اگر سؤال می شد از پیغمبر خدا از مروان بن محمد که آخر خلفای بنی امیه است رسول را از خلافت او آگاهی نبود، زیرا که نبود مروان از پادشاهانی که نام برده شده بود برای پیغمبر، بلکه امر بدائی
1- 488. عبیدالله مرا از میان مردم به کاری خواند که برای آن به این جا آمده ام.
2- 489. به خدا با آن که بر خطر ناخواسته و دروغ خود آگاهم، نمی دانم.
3- 490. آیا فرمانروایی ری را که آرزوی من بوده رها کنم یا گناه کشتن حسین را به گردن گیرم؟
4- 491. و در کشتن او آتشی است که چیزی آن را از من دور نمی کند و فرمانروایی ری نور چشم من است.
5- 492. آل عمران، 167 (با دهانهایشان چیزی می گویند که در دلشان نیست).
6- 493. اگر یک آیه در کتاب خدا نبود، هر چه شده و تا قیامت خواهد شد را به شما خبر می دادم، و آیه این است: «خدا هر چه را بخواهد از میان می برد و هر چه را بخواهد می گذارد و ریشه کتابها نزد اوست (رعد، 39).