عرفان اسلامی جلد 8 صفحه 209

و در این آیۀ شریفه ارادۀ خاص و عام را بیان فرموده و قصۀ نیک و بد را شرح داده،دشمن را از دوست جدا کرده و دور و نزدیک را پیغام فرستاده،طالب دنیا به نزد طالب عقبی کافر است و طالب عقبی به نزد طالب مولا مشرک.

آدمی،باید در صحیفۀ احوال و در مرآت اعمال خود تأملی و تدبری واجب داند و به نور بصیرت در دایرۀ فکر طوفی کند،تا مشاهده کند که ارادۀ کدام طرف از نهاد او سر می زند و به علم خود قیاس برگیرد که از کدام طایفه است.جهد کن تا از آن قوم نباشی که حق سبحانه و تعالی خبر می دهد:

[ مُذَبْذَبِینَ بَیْنَ ذٰلِکَ لاٰ إِلیٰ هٰؤُلاٰءِ وَ لاٰ إِلیٰ هٰؤُلاٰءِ ] (1).

منافقان میان کفر و ایمان متحیّر و سرگردانند،نه [ با تمام وجود ] با مؤمنانند و نا با کافران.

طلّاب دنیا را صفت می نماید که:

[ وَ هُمْ عَنِ الْآخِرَهِ هُمْ غٰافِلُونَ ] (2).

و آنان از آخرت [ که سرای ابدی و دارای نعمت های جاودانی و حیات سرمدی است ] بی خبرند.

و سعی کن که از اهل آخرت بلکه از طلاب مولا باشی که در نعت اول می فرماید که:

و سعی کن که از اهل آخرت بلکه از طلاب مولا باشی که در نعت اول می فرماید: