عرفان اسلامی جلد 9 صفحه 363

نصایح بزرگان

اشاره

در این قسمت به پاره ای از کلمات این شایستگان از عباد حق اشاره می رود باشد که برای همگان سود دنیا و آخرت آورد.

خَیْرُ الْمٰالِ ما اخِذَ مِنَ الْحَلٰالِ وَ صُرِفَ عَلیَ الْحَلٰالِ،وَ شَرُّ الْاَمْوالِ مٰا اخِذَ مِنَ الْحَرامِ وَ صُرِفَ عَلَی الْآثامِ.

بهترین مال،مالی است که از حلال بدست آید و در مسیر حلال خرج شود و بدترین مال، مالی است که از حرام پدید آید و در گناه مصرف شود.

کَتَبَ حَکیمٌ الیٰ حَکیمٍ:مَنْ حاسَبَ نَفْسَهُ رَبِحَ،وَ مَنْ غَفَلَ عَنْها خَسِرَ (1).

حکیمی به حکیمی نوشت:هر کس به محاسبه خویش برخیزد سود کرده و آن کس که از خود غافل شود به خسران نشسته.

به لقمان گفتند:تو برده آل فلان نبودی ؟ گفت:چرا،گفتند:از کجا به این مقام رسیدی ! گفت:

راستی در گفتار،ادای امانت،ترک آنچه برایم سود نداشت،چشم پوشی از حرام،حفظ زبان،عفت شکم،هر کس کم از این ها دارد پست تر از من و هر که زیادتر دارد بالاتر از من و هر کس این صفات را داراست مثل من است.

مَنْ لَمْ یَعْرِفِ الخیرَ مِنَ الشَّرِ فَهُوَ مِنَ البَهائِم (2).

هر کس خیر و شر را نمی داند،او جزء حیوانات است.