چنانچه نمونه آن در حال حاضر رو در روئی و جنگ گروهی از مردم عراق
علیه ایران است که بخاطر مطامع و منویات شوم دشمنان اسلام، دو کشور مسلمان نشین را به خاک و خون کشیدند.
بنابراین عراقیان بیشماری که با شرکت اختیاری در این غائله جان خود را از دست دادند، نه تنها نمی توان نام شهید بر آنها نهاد، که با قیام مسلحانه علیه مسلمانان، مفسد فی الارض و عامل بزرگترین جنایت بوده؛ و خود و اربابانشان در پیشگاه خدا و خلقْ روسیاه، و گرفتار کیفر آن همه تجاوزات و کشتارها و زیانهای مادی و معنوی خواهند بود.
بطور خلاصه امام(ع) با ایراد این سخن، سرعت فرا رسیدن قیامت را بدانچه رخ داده و به وقوع پیوسته تشبیه نموده؛ و آنگاه این مطلب را با حرف «قد»، که به اصطلاح بیانگر تحقیق است، تأکید نموده و میگوید:
چنان است که نشانه های آن (قیامت) مثل ظهور دجّال، ظهور مهدی و عیسی علیهماالسّلام، و جز اینها (دیگر چیزهای حتمی الوقوع) لباس وجود پوشیده.
ابن میثم پیرامون جمله «وَ لاَتُحرِّکُوا بِأیدِیکُم وَ سُیُوفِکم فِی هَوَی أَلسِنَتِکم» نوشته است:
این سخن نهی از جهاد بدون فرمان یکی از امامان (معصوم) پس از امیرمؤمنان است که از فرزندان حضرتش می باشند؛ و این به هنگامی خواهد بود که کسی از آن امامان به منظور برقراری حکومت حقّ بپا نخواسته باشد؛ چه اینگونه حرکتها و جنبشها جز با اجازه امام وقت جایز نخواهد بود...
حکمت 147
«اللَّهُمَّ بَلَی! لاَ تَخلُو الأَرضُ مِن قَائِم للهِ بِحُجَّه، إِمَّا ظَاهِرًا مَشهُورًا، وَ إِمَّا خَائِفًا مَغمُورًا، لِئلاَّ تَبطُلَ حُجَجُ اللهِ وَ بَیِّنَاتُهُ. وَ کَم ذَا وَ أَینَ أُولئِکَ؟ أُولئِکَ وَ اللهِ الأَقَلُّونَ عَددًا، وَ الأَعظَمُونَ عِندَ اللهِ قَدرًا.
یَحفَظُ اللهُ بِهِم حُجَجَهُ وَ