نظامنامه حکومت‌ صفحه 107

پادشاهي رونق و استقامت گيرد.

بيان آن كه مصاحبت چه نحو بايد و همنشيني كه را شايد

و بعد از رعايت اين خصال و تفويض امارت و سرداري به صاحبان اين خصال كمال، جمعي را به علو نسب و سمو [320] حسب سمت امتياز حاصل بوده، از خانواده شايستگي وبزرگي باشند و به سوابق حقوق شايسته و خدمات پسنديده مستحق احسان و امتنان نمايند، به رتبه قربت و منزلت رسانيده، به همنشيني و مصاحبت سرافزار و از ساير الناس ممتاز گردانيده به خود منظم [321] سازد.

بعد از ايشان اهل نجدت [322] و شجاعت و اصحاب همت و سخاوت را بر ديگران مقدم دارد و مزيد عنايت و شفقت و مهرباني و مرحمت را درباره ايشان از لوازم شمارد، زيرا كه اين جماعت جامع خصال كرم و بزرگواري و در خور مرتبه ملك و جهانداري‌اند، دوحات [323] معروف را حصون عاليه و اصول كرامت را فروع ساميه‌اند [324] چمن آرايان حدايق مفارقت و بهجت افزايان رياض ماثرند و رعيت را به دوستي ايشان رغبت بيشتر و لشكريان را از متابعت و پيروي ايشان ياراي ابا و امتناع كمتر است.