نظامنامه حکومت‌ صفحه 74

نهي از فصح اموال و انفس مردمان و منع از ندامت عفو و مسرت عقوبت آن

و زنهار كه جرات بر فصح [152] و تضييع اموال و انفس رعايا و جسارت بر تعذيب [153] و ايذاء [154] برايا ننموده، نفس خود را در معرض ضرب الهي و انتقام جناب سبحاني در ميار و دليري بر خلق كه هر آينه دليري بر خدا و جرات بر مخالفت امر اوست اندك مشمار، چه تو را تاب و توانائي عذاب الهي نيست و از عفو و رحمت او غني وبي‌نيازي نه (باشد) و بايد كه هرگز نادم و پشيمان نشوي بر عفوي كه از تو نسبت به كسي واقع شود و خوشدل و مسرور نباشي بعقوبتي كه از تو به گنهكاري برسد.

نهي از غضب و زود از جا در آمدن

مبادا كه در حال غضب بزودي از جا در آئي و بر حدت و تندي مسارعت نمائي، بلكه در احوال غضب طريق حزم را رعايت كن و انديشه كامل بكار دار و هر لفظ تندي كه بغير آن اكتفا توان نمود ترك كن و گفتار ناملايم را واگذار، و هر تندي و درشتي كه از آن چاره و مفري [155] و به آن ملجا و مضطر نشده باشي، بر آن مبادرت منماي و