آیه تطهیر در آیینه شعر عرب صفحه 125

خداوند بر او منت نهاده و به دست «حبیب بن مسلمه فَهری» اسلام آورد.(1)

این شاعر ملقب به «دیک الجن» شده(2) به همین نام معروف گشت، زیرا چشمانش سبز بود.(3) دیک الجن شعوبی مذهب و منکر فضیلت عرب بر عجم بود و اعتقاد داشت که ما هم مثل اعراب مسلمانیم و در قیامت هم فرقی نداریم و لذا ایشان را بر ما برتری نیست،(4) و حتی بر اعراب فخر می کرد.(5) سرانجام در سال 235 یا 236(6) بعد از هفتاد و اندی عمر، در ایام متوکل(7) و در شهر حمص(8) از دنیا رفت.

شعرِ دیک الجن:

دیک الجن ضمن اشعاری که ناظر بر شعوبی بودن اوست، در یک بیت تصریح می کند بهترین مردم بین عرب و عجم فقط پنج تن اصحاب کساء هستند و تنها ایشان دارای فضل و فخر بر دیگرانند، اما بقیه مردم برابرند:

وَ الخَمسهُ الغُرُّ اَصحابُ الکِساءِ معاً خَیرُ البَرَّیهِ مِنْ عُجْمٍ و مِنْ عَرَبِ(9)

وی بارها در اشعارش فضائل امیرالمؤمنین (ع) را می شمارد مانند:

قِرابَهٌ و نُصُرَهٌ و سابِقَه هذا المَعالی و الصَّفاتُ الفائِقَه...(10)

هم در نزدیکی و خویشاوندی با پیامبر (ص) و هم در یاری دین خدا و هم در قبول دعوت پیامبر او را همتایی نیست.

1- الاغانی، ج 14/52؛ وفیات الاعیان، ج 3/184؛ مختصر تاریخ دمشق، ج 15/111.
2- وفیات الاعیان، ج 3/184؛ تاریخ اسلام ذهبی، جلد مربوطه/244.
3- الاغانی، ج 14/52؛ تاریخ مدینه دمشق، ج 36/204؛ الاعلام، ج 4/5.
4- الاغانی، ج 14/52.
5- وفیات الاعیان، ج 3/184.
6- غیر از اعلام، ج 4/5 که سال وفات او را فقط 235 ثبت کرده بقیه منابع 235 یا 236 ذکر کرده اند.
7- حیوه الحیوان الکبری، ج 1/497.
8- الاعلام، ج 4/5.
9- تاریخ مدینه دمشق، ج 36/203 شعر کامل را آورده و احقاق الحق، ج 9/696 فقط همین یک بیت را.
10- مناقب ابن شهرآشوب، ج 2/5.