آیه تطهیر در آیینه شعر عرب صفحه 130

شخصی 10 هزار درهم داد تا دعبل را مسموم کرد.(1)

آثاری که از او بجا مانده عبارتند از: کتابی در مناقب و مثالب عرب، کتاب "طبقات الشعراء" که بسیاری از علماء بعد از او، از آن استفاده کرده اند مثل مرزبانی در " معجم الشعرا"، خطیب بغدادی و ابن عساکر و ابن خلکان در تاریخ هایشان، یافعی در "مرآت الجنان" و ابن حجر در "الاصابه" که بیش از همه از این کتابِ دعبل نقل کرده است.

همچنین کتاب "الوحده" و "اخبار شعراء بصره" و "اخبار شعراء حجاز "و...(2)

شعرِ دعبل:

چنانچه ذکر شد قصیده تائیه دعبل بسیار معروف است. وی این قصیده را برای امام رضا (ع) خواند. حضرت فرمود: " روح القدس به زبان تو جاری شده است" و سپس دو بیت به آن اضافه نمود. قضیه بخشش جُبّه حضرت رضا (ع) به او و دزدهای قافله بسیار معروف است و ذکری از آن، در بحث «تائید شعر توسط اهل بیت»، گذشت.

قصیده تأئیّه با این بیت شروع شده:

مَدارسٌ آیاتٍ خَلَتْ مِن تَلاوَهٍ وَ مَنزلُ وَحْیٍ مُقْفِرُ العَرَصاتِ

آن خانه ها جایگاه تدریس قرآن بود که به دست اهل بیت رسالت تفسیر می شد و اینک به واسطه ظلم مخالفان، از تلاوت قرآن خالی شده و عرصه های آن از عبادت و هدایت تُهی گشته است.

دعبل سپس مصیبتهای اهل بیت را یک یک می شمارد تا به نام منتقم ایشان یعنی مهدی صاحب زمان (عج) برسد، و در این میان یه آیه تطهیر هم اشاره می کند:

منازلُ وحیٍ الیه یَنْزِلَ بَینَها عَلی احمدَ المَذکور فی السُّوَراتِ

منازلُ قومٍ یُهتدی بِهْداهُمْ فَتُؤمَنُ مَنُ مِنْهمْ زَلَّهُ العَثَراتِ