آیه تطهیر در آیینه شعر عرب صفحه 180

اشاره

اینک به شاعران قرن پنجم و تطهیریه های ایشان می پردازیم.

شاعر ابن مقلّد شیرازی

ابوالحسن سدیدالملک علی بن مخلص الدوله ابن مقلّد بن نصر بن منفذ، صاحب قلعه شیراز از علماء و فضلاء قرن پنجم است. به کرم و بخشندگی معروف بوده و در ادب و شعر تبحّر داشته است. وفات او در سال 475 اتفاق افتاد.(1)

شعر ابن مقلد شیرازی

ابن شهرآشوب در مناقبش آنجا که سخن از مکارم اخلاق امام حسن مجتبی (ع) چهارمین نفر از اصحاب کساء، به میان می آورد شعر «ابن مقّلد شیرازی» را هم ذکر می کند. ابن مقّلد در این شعر بعد از تحیّت و سلام به اصحاب کساء، تعدادی از صفات و فضائل ایشان را بیان کرده است:

سَلامٌ عَلی اَهْلِ الکِساءِ هُداتی وَ مَنْ طابَ مَحْیایَ بِهِمْ وَ مَماتی

بَنِی الرُّشْدِ و التّوحیدِ و الصِّدقِ وَ الهُدی بَنِی البِرَ وَ المَعْروفِ وَ الصَّدَقاتِ

مَحَبَّتُهُمْ لی حُجَّهٌ وَ وِلاؤُهُم اُلاقی به ِ الرِّحمنَ عِندَ وَفاتی(2)

سلام بر اهل کساء که مایه هدایت من هستند. کسانی که زندگی و مردن من به واسطه ایشان نیکو می شود. آنها فرزندان راهِ صحیح و توحید و راستی و هدایت هستند. ایشان خاندان نیکی و نیکویی و بخشش هستند. محبت و ولایت ایشان در هنگام وفاتم حجّت و دلیل من است که با آن پروردگارم را ملاقات خواهم کرد.