آیه تطهیر در آیینه شعر عرب صفحه 184

شاعر: ابوعلی ضریر

حسن بن مظفّر نیشابوری از ادباء و شعرایی است که اصل او از خوارزم بوده و ابن شهرآشوب در «معالم العلما» او را از شاعرانِ پرهیزکارِ مدّاحِ اهل بیت (ع) به حساب آورده است. این نابینای روشندل(1) به ابوعلی بصیر یا ضریر معروف است. ابن ارسلان در کتاب «تاریخ خوارزم» در ستایش او می گوید: «ابوعلی بصیر از ادب پروران خوارزمیان بوده و در هنر، معروف و در ادب پیشتاز می باشد». وی دارای تألیفاتی است مثل «تهذیب دیوان ادب» «اصلاح منطق» «دیوان شعر» در 2 جلد، «دیوان رسائل و نامه ها»(2) . فرزند او «ابوحَفص عمر» هم فقیه و عالم و ادیب بوده است.(3) تاریخ ولادت و وفات حسن بن مظفر بر ما پوشیده است ولی از آنجا که فرزند او «ابوحفص» در سال 532 وفات کرده، می توان گفت که وی حدوداً در قرن پنجم می زیسته، لذا علامه امینی هم او را از شعرای قرن پنجم به حساب آورده است.

شعرِ ابوعلیِ ضریر:

چنانچه ذکر شد ابوعلی بصیر از مدّاحان اهل بیت است. در شعری که از او می آوریم، هم به فضیلت غدیر اشاره کرده و هم پنج نفری را که پیامبر (ص) در روز مباهله با خود بردند، معرفی می نماید:

سبحانَ مَنْ لَیْسَ فِی السَّماءِ وَلا فِی الاَرْضِ نِدٌّ لَهُ وَ اَشْباهُ

اَحاطَ بِالعالَمینَ مُقْتَدِراً اَشْهَدُ اَنْ لا الِه اِلاّهُ

وَ خاتَمُ المُرسَلینَ سَیّدَُنا اَحْمَدُ رَبُّ السَّماءِ سَمّاهُ

اِخْتارَ یومَ الغَدیرِ حَیْدَرهً اَخاً لَهُ فی الوَری وَ اَخاهُ

وَ باهَلَ المُشرِکینَ فیه و فی زَوجَتِهَ یَقْتَفیهِما ابْناهُ

1- معجم الادباء، جزء 9/191.
2- الغدیر، ج 4/300.
3- الغدیر، ج 4/301؛ معجم الادباء، ج 9/ص 191 تا 198 شرح حال آنهاست.