آیه تطهیر در آیینه شعر عرب صفحه 214

شاعر: شمس الدین حِلّی

شیخ شمس الدین محفوظ بن وشاح بن محمد حِلّی اسدی از اقطاب فقه و بزرگان علم و ادب است. وی بر کرسیِ ریاست دینی و فتوی تکیه زده و مرجع مردم در حل مشکلات و پناه آنها در دعاوی و مراجعات بود. از شیخ محقق حلی روایت کرده و خود نیز شاگردانی داشته است. تاریخ ولادت و وفات او مشخص نیست ولی مسلم است که در سال 680 زنده بوده و چنانچه ذکر شد، از شیخ نجم الدین محقق حلی (متوفی 667) روایت کرده و لذا وفات او را حدود 690 تخمین زده اند.

جلالت و عظمت او از مرثیه هایی که علماء معاصر و بعد از او، درباره اش سروده اند هویداست. پسرش نیز در حله قاضی بوده و از «آل محفوظ» هم اکنون نیز در سوریه و عراق عالمان شایسته ای زندگی می کنند.

شعرِ شمس الدین حِلّی:

شمس الدین محفوظ در قصیده ای که علامه امینی در غدیریه های قرن هفتم آورده، ضمن اشاره به پاک و مطهر بودن ائمه، همه را برمی شمرد تا به امام غایب مهدی صاحب الزمان عج رسیده و آن حضرت را نیز طاهر، و پاک نهادی از سلاله مطهران می شمارد:

وَ کَسَا الرَّبیعُ الاَرْضَ کُلَّ مُدَبَّج ٍلَیْسَتْتُجیدُ مِثالَهُ صَنْعاءُ

وَ سَرَی النَّسیمُ عَلَی الرّیاضِ فَضَمَّخَتْ اَثْوابَهُ عَطرِیِّه نکباءُ

کَمَدیحِ آلِ محمّدٍ سُفُنِ النِّجاه فَبِنَظْمِهِ تَتَعَطَّرُ الشُّعَراءُ

الطَّیّبونَ الطّاهرونَ الرّاکِعوُنَ السّاجِدونَ السّادَهُ النُّجَباءُ

مِنْهُمْ عَلِیُّ الاَبْطَحِیُّ الهاشِمیُّ اللَّوذَعِیُّ اذا بَدَتْ ضَوْضاءُ

طَهُرَتْ لَهُ الاَصْلابُ مِنْ آبائِهِ وَ کذاکَ قَدْ طَهُرَتْ لَهُ الاَبناءُ

اَفَهَلْ یُحیطُ الواصِفونَ بِمَدْحِهِ؟ وَ الذِّکْرُ فیهِ مَدائِحٌ وَ ثَناءُ

ذو زَوجَهٍ قَدْ اَزْهَرَتْ اَنوارُها فَِلاَجَلْ ذالِکُمْ اِسْمُهَا الزَّهراءُ