آیه تطهیر در آیینه شعر عرب صفحه 87

اِختارَهُ و اختارَها طُهْرَینِ مِنْ دِنَسِ المعایب(1)

آل محمد، اهل فضیلت و منقبت ها و نیز راهنمایی کنندگان از کوردلی و نجات دهندگان از مهالک هستند. یکی از آنها فاطمه صدیقه است که گویا برای علیِ صدیق آفریده شده، هر دو یکدیگر را انتخاب کرده اند زیرا هر دو پاک و مطهر از عیب ها و پلیدی ها هستند و دیگری را شأن همسری ایندو نباشد.

شاعر: سید حمیری

اسماعیل بن محمد بن یزید بن ربیعه بن مفرّغ حِمْیَری(2) در سال 105 در عمان به دنیا آمد.(3) کنیه او «ابوهاشم»(4) و لقب او «سید»(5) بوده که این لقب را امام صادق (ع) از کودکی بر وی نهاده، آن هنگام که اسماعیل را ملاقات کرد به او فرمود: مادرت تو را سیّد نامیده و درست گفته، زیرا تو سیّد شعرا هستی. وی همیشه به این لقب افتخار کرده و این قضیه را به شعر درآورده است.(6) از شعراء معروف شیعه است و ابن حجر در معرفی او و عقیده اش می گوید: «اسماعیل شاعری فصیح است و رافضیّ خبیث»(7) زیرا در قلب او علاوه بر حبّ اهل بیت، بغض دشمنان ایشان نیز رسوخ کرده بود و سیّد این دشمنی و مخالفت را پنهان نکرده و پیوسته بر زبان می آورد. لذا دارقطنی هم می گوید: «سیّد» خلفاء گذشته را سبّ، و علی (ع) را مدح می کرد.»(8) ابوالفرج اصفهانی می گوید: «او در سب اصحاب رسول خدا (ص) و همسران او افراط کرده و طعن و مذمّت ایشان را در اشعارش می آورد و شعر او

1- مناقب ابن شهرآشوب، ج 3/401؛ الغدیر، ج 2/305.
2- نسبت به حِمْیَر است از قبائل معروف یمن (لب اللباب سیوطی، شماره 1244) .
3- لسان المیزان، ج 1/676، معجم المؤلفین، ج 1/380.
4- بعضی کنیه ابوعامر را هم برای او ثبت کرده اند، (الغدیر ج 2/232 به نقل از شیخ طوسی) .
5- الاغانی، ج 7/248، الغدیر، ج 2/231.
6- الغدیر، ج 2/232.
7- لسان المیزان، ج 1/674.
8- لسان المیزان، ج 1/674.