فضل طینت نور یا سخنی با عزاداران شیعه و شیعیان عزادار صفحه 148

علامه بر محمّد و آل محمّد صلوات فرستاد گفت: دلیل بر جواز صلوات بر غیر پیغمبران چیست؟ علامه این آیه را قرائت کرد:

الَّذینَ إِذا أَصابتْهُمْ مُصیبَه قالُوا إِنّا لِلّهِ وَ إِنّا إِلَیْهِ راجِعُونَ أولٰئِکَ عَلَیْهِمُ صَلَواتٌ مِنْ رَبَّهِمْ وَ رَحْمَهٌ وَ اولٰئِکَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ

کسانی که چون بر آن ها مصیبتی وارد شود، گویند: «ما از آنِ خدا هستیم و به سوی او بازمی گردیم» از جانب پروردگارشان صلوات و رحمت بر آن هاست و آنان همان ره یافته گان هستند.

سیّد موصلی گفت: مصیبت های علی و اولاد او چه بوده که مستحقّ صلوات باشند؟ علامه برخی از مصیبت های ایشان را یک به یک شمرده و سپس گفت: کدام مصیبت بر آن ها از این بزرگ تر که چون تویی ادّعا می کنی از اولاد آن ها هستم و در عین حال در راه مخالفین آن ها قدم برمی داری و بعضی از منافقین را بر آن ها ترجیح می دهی و چنین می پنداری که کمال در گروه کمی از جُهّال است. حاضرین مجلس از کلام علامه بسیار خشنود شدند و بر سیّد خندیدند و بعضی از حاضرین مجلس بالبداهه این شعر را انشاء کرد:

إذ العلویّ تابع ناصبیّاً بمذهبه فما هو من أبیه

اگر سیّد علوی در مذهب خود تابع دشمن آل پیغمبر شود مسلّماً او فرزند پدرش نیست؛

و کان الکلب خیراً منه حقّاً لأنّ الکلب طبع أبیه فیه(1)

و سگ به حق از او بهتر است زیرا در سگ طبع پدرش موجود است

دوزخی در هیئت «سگ»یا «سگانی» درون دوزخ

در هیئت «سگ»