فضل طینت نور یا سخنی با عزاداران شیعه و شیعیان عزادار صفحه 195

الْأَنْبِیاءَ هُمْ صَفْوَتُها وَ هُمُ الْأَصْلُ وَ لَهُمْ فَضْلُهُمْ وَ الْمُؤْمِنُونَ الْفَرْعُ مِنْ طینه [طینٍ] لازِبٍ کَذٰلِکَ لا یُفَرِّقُ اللَّهُ بَیْنَهُمْ وَ بَیْنَ شیعَتِهِمْ

طینت ها سه گونه اند: (نخست) طینت پیغمبران، که (طینت) مؤمن نیز از همان طینت است، جز این که پیغمبران، خالص و برگزیده آن طینت هستند و ایشان اصل هستند و برتری خویش را دارند و مؤمنین، فرع هستند، از گِلی ثابت و چسبیده، این چنین است که خداوند میان پیغمبران و پیروانشان جدایی نمی اندازد.

و فرمود:

طینَهُ النّاصِبِ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ وَ أَمَّا الْمُسْتَضْعَفُونَ فَمِنْ تُرابٍ. لا یَتَحَوَّلُ مُؤْمِنٌ عَنْ إِیمانِهِ وَ لا ناصِبٌ عَنْ نَصْبِهِ وَ لِلَّهِ الْمَشِیَّهُ فیهِمْ جَمیعاً

(دوّم) طینت ناصبی (دشمن اهل بیت)، از گل سیاه بدبو است. (سوّم) طینت مستضعفین، از خاک است. مؤمن از ایمانش و ناصبی از دشمنی اش بازنگردد و (با این همه) مشیّت الهی در امر همگی ایشان، جاری است.(1)

ناگفته نماند که احادیث طینت، مُشعِر جبر و علّت تامه نیستند و سخن در این زمینه بسیار بوده لکن از بحث ما خارج است و به همین اکتفا می شود که هرگاه تکلیف عرضه شود، عقل و اختیار و اسباب اختیار نمودن، در دسترس مکلّف قرار می گیرد تا بتواند براساس آن چه اراده می کند، عمل نماید.

این چنین...