فضل طینت نور یا سخنی با عزاداران شیعه و شیعیان عزادار صفحه 197

محمّد بن مروان گوید: شنیدم امام صادق علیه السّلام می فرمود:

خَلَقَنا اللَّهُ مِنْ نُورِ عَظَمَتِهِ ثُمَّ صَوَّرَ خَلْقَنا مِنْ طینَهٍ مَخْزُونَهٍ مَکْنُونَهٍ مِنْ تَحْتِ الْعَرْشِ فَأَسْکَنَ ذٰلِکَ النُّورَ فیهِ فَکُنّا نَحْنُ خُلِقْنا نُورانِیّینَ لَمْ یَجْعَلْ لِأَحَدٍ فی مِثْلِ الَّذی خَلَقَنا مِنْهُ نَصیباً وَ خَلَقَ أَرْواحَ شیعَتِنا مِنْ أَبْدانِنا وَ أَبْدانَهُمْ مِنْ طینَهٍ مَخْزُونَهٍ مَکْنُونَهٍ أَسْفَلَ مِنْ ذٰلِکَ الطّینَهِ وَ لَمْ یَجْعَلِ اللَّهُ لِأَحَدٍ فی مِثْلِ ذٰلِکَ الَّذی خَلَقَهُمْ مِنْهُ نَصیباً إِلَّا الْأَنْبِیاءَ وَ الْمُرْسَلینَ فَلِذٰلِکَ صِرْنا نَحْنُ وَ هُمُ النّاسَ وَ صارَ سائِرُ النّاسِ هَجَماً [هَمَجاً] فِی النّارِ وَ إِلَی النّارِ

خداوند (ارواح) ما (اهل بیت) را از نور عظمت خویش آفرید، سپس آفرینش (پیکر) ما را از گِلی در خزانه و پوشیده، از زیر عرش، صورت گری کرد و آن نور را در آن، جای داد، در نتیجه ما (اهل بیت) پرتوافشان هایی بودیم که (خداوند) برای هیچ کس بهره ای قرار نداد در آن چه ما را از آن آفرید. و ارواح شیعیان ما را از (گِل) بدن های ما آفرید و بدنشان را از گِلی در خزانه و پوشیده، پایین تر از آن گِل آفرید. و خداوند در مانند آن چه ایشان را از آن آفرید، برای هیچ کس جز پیامبران و فرستادگان (الهی) بهره ای قرار نداد، بدین جهت است که ما (اهل بیت) و ایشان (یعنی شیعیان آل الله)، (در صورت و سیرت) مردم شدیم و سایر مردمان، خرمگس هایی شدند که سزاوار دوزخند و به سوی دوزخ می روند.(1)

ناس، أشباه النّاس و نسناس

سعید بن مسیّب می گوید: از حضرت علیّ بن الحسین علیه السّلام شنیدم که