فضل طینت نور یا سخنی با عزاداران شیعه و شیعیان عزادار صفحه 301

پرداخت امانت و پیوند با خویشان و پذیرایی از مهمان و غذا دادن به کسی که غذا بخواهد و جبران نمودن نیکی ها و مراعات حقّ همسایه و مراعات حقّ هم صحبت و سر (والاترین) [همه سرفرازی ها] حیا می باشد.(1)

پناه می برم به خدا...

از جمله مواردی که داعیان این سخنان بدان احتجاج می کنند روایتی است که در کتاب «المحاسن» روایت شده و مضمون آن چنین است: از مولا علی علیه السّلام روایت شده که فرمودند: رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمود:

یاعَلِیُّ، إِنَّ جَبْرَئیلَ أَتانِی الْبارِحَهَ فَسَلَّمَ عَلَیَّ مِنَ الْبابِ فَقُلْتُ: أُدْخُلْ فَقالَ: إِنّا لا نَدْخُلُ بَیْتاً فیهِ ما فی هٰذَا الْبَیْتِ فَصَدَّقْتُهُ وَ ما عَلِمْتُ فِی الْبَیْتِ شَیْئاً فَضَرَبْتُ بِیَدی فَإِذا جِرْوُ کَلْبٍ کانَ لِلْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ یَلْعَبُ بِهِ الْأَمْسَ فَلَمّا کانَ اللَّیْلُ دَخَلَ تَحْتَ السَّریرِ فَنَبَذْتُهُ مِنَ الْبَیْتِ وَ دَخَلَ فَقُلْتُ: یا جَبْرَئیلُ، أَ وَ ما تَدْخُلُونَ بَیْتاً فیهِ کَلْبٌ؟ قالَ: لا وَ لا جُنُبٌ وَ لا تِمْثالٌ لا یُوطَأُ.

ای علی، به راستی که دیشب، جبرئیل نزد من آمد و از در بر من سلام داد. گفتم: وارد شو. گفت: ما به خانه ای که آن چه در این خانه است، درونش باشد، وارد نمی شویم. او را تصدیق نمودم حال آن که از وجود چیزی در خانه خبر نداشتم، با دست به اطراف زدم و ناگاه