فضل طینت نور یا سخنی با عزاداران شیعه و شیعیان عزادار صفحه 320

دینشان، روزی می خورند و آن چه با زبان هایشان وصف می کنند، در دل هایشان نیست. «سگ» کسی است که با زبانش مردم را می آزارد و مردم به خاطر بدزبانی اش او را گرامی می دارند. «خوک» همین کسانی هستند که خوی زنان دارند و نیز مانند آنان که به انجام هر نوع هرزگی خوانده شوند، می پذیرند. «گوسفند» مؤمنان هستند که موی آن ها را می بُرند و گوشت آن ها را می خورند و استخوانشان را خرد می کنند. با این حال، گوسفند در میان شیر و گرگ و روباه و سگ و خوک چه می کند؟؟!(1)

باید بدانیم که اگر بحث درباره «عدم جواز تشبیه اهل ایمان به سگ» مطرح می شود به این معنا نیست که هیچ تشبیهی پذیرفته نباشد بلکه تنها آن دسته از تشبیه ها پذیرفته هستند که در لسان معصومین علیهم السّلام، ستوده باشد. بنابراین اصل تشبیه مردود نیست. و چنان چه می بینیم در این روایت، تنها گروه آخر یعنی شیعیان که به گوسفند تشبیه شده اند مورد ستایش هستند. گوسفند حیوانی نجس العین یا حرام گوشت نیست و در بیان معصومین علیهم السّلام، صفات خوب بسیاری برای این حیوان، ذکر شده است. ناگفته نماند کسانی که به چنین روایتی استناد می کنند، در واقع احتجاج بر خویشتن نموده اند زیرا امام سگ ها را کسانی معرفی می کنند که با زبان به مردم حمله می کنند و آنان را می گزند و مردم از ترس زبانشان آنان را حرمت می نهند و این صفت خوبی نیست.

خبری...؟؟؟

خبر دیگری نیز وجود دارد که برخی برای توجیه این قبیل کارها، به آن تمسک می جویند که از ابوعبدالله محمّد بن عمر بن واقد اسلمی مورّخ و محدّث معروف،