فضل طینت نور یا سخنی با عزاداران شیعه و شیعیان عزادار صفحه 347

بازمی گرداند.

آن (معجزه امام) کارآمدترین چیزی بود که (امام) در رهایی و آسودگی خویش (عملی نموده) بود.(1)

در این جا؛ شیری که به امر امام حیات می یابد و دشمن حضرت را می خورد، عنوان «اسدالله» دارد.

شیری که «سفینه» را نجات داد...

از جمله معجزات، آن است که از ابن الأعرج نقل شده مبنی بر این که «سفینه» غلام رسول الله صلّی الله علیه و آله و سلّم گوید: برای جنگ راه افتادم، (کشتی) شکست و کشتی و آن چه درونش بود، غرق و رها شد، در حالی که تنها یک پارچه کهنه رویم بود که مانند لنگ دور کمر پیچیده بودم، روی تخته پاره ای قرار داشتم و تخت پاره پیش آمده، مرا روی کوهی در دریا، پرتاب می نمود، چون (از کوه) بالا رفتم و گمان کردم که نجات یافته ام، موجی به سویم آمد و مرا از جای کند، چندین بار با من چنین کرد. سپس (از موج) بیرون شدم و به سرعت به ساحل دریا رفتم در نتیجه (موج) به من نرسید.

به خاطر سلامتی ام، خدا را شکر کردم. در همان حال که قدم می زدم، شیری مرا دید، پیش آمده، می غرید، می خواست مرا بدرد، دستم را به سوی آسمان بلند نموده، گفتم:

اللّهمّ إنّی عبدک و مولی نبیّک نجّیتنی من غرق أفتسلّط علیّ سبعک؟!

الاها من بنده تو و غلام پیامبر تو هستم، مرا از غرق شدن رهانیدی،