فضل طینت نور یا سخنی با عزاداران شیعه و شیعیان عزادار صفحه 40

امور باید ملاک ما باشد، اگر چنین شد، عمل ما «عمل صالح» خواهد بود، «عمل عارفانه» خواهد بود، «عمل با تصدیق» خواهد بود، «عمل با تسلیم» خواهد بود، در این صورت ارزش و اعتبار دارد، هم صحیح است و هم مقبول درگاه الهی.

امّا پرسش مذکور که برای یادآوری، دومرتبه آورده میشود:

کسانی هستند که می گویند «من سگ حسینم» یا می گویند «به درگاه اهل بیت، از سگ هم کمتر هستم» و میگویند منظور ما و نگاه ما به نجس بودن یا شکل و شمایل سگ نیست بلکه منظور، وفای سگ، پست بودن و کم بودن آن است و برای اظهار خضوع و افتادگی در برابر درگاه و آستان اهلبیت علیهم السّلام از این تعبیر استفاده میکنیم. گاهی نیز می گویند «بر آستان اهل بیت، من مثل سگ نگهبان هستم».

آیا این تعابیر و توجیهات از نظر دین پذیرفته است؟ و آیا ائمّه اطهار علیهم الصّلاه و السّلام از به کار بردن چنین تعابیری، رضایت دارند؟

ناگزیر از قبول

شناخت تشبیه، استعاره و تمثیل