فضل طینت نور یا سخنی با عزاداران شیعه و شیعیان عزادار صفحه 57

«سگ» است در تمایل به جیفه گندزده دنیا و تعلق شدید به لذات و مأکولات دنیا و دل بستگی به عیش سافل آن.(1)

پس در این آیات، به نوعی بدی و پستی در وجود سگ اشاره و تکذیب کنندگان آیات الهی، به سگ تشبیه شده اند زیرا هم چنان که سگ، نسبت به دنیا حریص است و در هر صورت کار خود را می کند، این افراد نیز مانند سگ، بر اثر شدت هواپرستی و دنیاطلبی، به هیچ یک از آیات الهی ایمان نمی آورند و در هر صورت، کار خود را می کنند.

علامه مجلسی رحمه الله درباره این آیه مینویسد:

أی صفته کصفه الکلب إن طردته و شددت علیه یخرج لسانه من فمه و کذا إن ترکته و لم تطرده و تحمل علیه من الحمله لا من الحمل و المعنی إن وعظته فهو ضال و إن لم تعظه فهو ضالّ

یعنی صفت او مانند صفت سگ است که اگر به او حمله کنی و بر او سخت بگیری، زبانش را بیرون میآورد و همین طور است اگر او را رها سازی و دور نکنی، یعنی اگر او را موعظه کنی گمراه است، موعظه هم نکنی گمراه است.(2)

«سگ» در نگاه اهل بیت عصمت علیهم السّلام

اشاره

حال ببینیم آیا احادیثی درباره سگ وجود دارد یا نه؟ و نظر عترت پاک رسول الله صلّی الله علیه و آله و سلّم درباره این حیوان چیست؟ چنان چه می دانیم سگ