شهد بندگی صفحه 135

خیاط روزگار به بالای هیچ کس

پیراهنی ندوخت که آخر قبا نکرد

سعدی

تمنای خلاصی از دنیا به درگاه محبوب

پس باید از دنیا و فریب آن به دامن پر مهر الهی پناه برد و برای خلاصی از هر چه غیر اوست، دست نیاز به سوی او برآورد؛ چنان که ائمه معصوم علیهم السلام برای رهایی از شر دنیا و وسوسه های دنیایی، چنین عاجزانه روی به درگاه الهی ساییده و دعا می فرمودند: «معبودا! ما را در خانه ای [دنیا] منزل دادی که گودال های نیرنگش را برای ما کنده و با چنگال های آرزو، ما را در دام های حیله خود در آویخته است. پس از نیرنگ های دل فریبش تنها به تو پناه آورده و از فریفته شدن به آرایش و زیورش، به آستان تو روی آورده ایم؛ چرا که دنیا، جویندگان خویش را نابود ساخته و ساکنانش را از بین می برد و [خانه ای است] آکنده از گزندها و آسیب ها و انباشته از گرفتاری ها».(1)

حب دنیا ذوق ایمانت ببُرد

آرزو و آز تو جانت ببرد

چیست دنیا، آشیان حرص و آز

مانده از فرعون و از نمرود باز

کار دنیا چیست، بی کاری همه

چیست بی کاری، گرفتاری همه

هست دنیا آتش افروخته

هر زمان خلقی دگر را سوخته