شهد بندگی صفحه 146

مژده به پرهیزکاران

خوشا احوال دلداده ای که دلداری چون خدای متعال دارد و دل بدو سپرده که کریمان عالم، در برابر بنده پروری و مسکین نوازی اش خاضع و خاشع اند. آنکه به مقتضای محبت پروردگار از اعمال ناشایست روی می گرداند و به لذت و عیش و نوش چند روزه دنیا نمی پردازد و در راه رضای دعوت، سختی مواظبت از نفس را به جان می خرد، خدای متعال وعده فرموده که مشمول عنایات خاصه اش فرماید و درهای رحمت خویش به رویش بگشاید. پیشوای پرهیزکاران، امام علی بن ابی طالب علیه السلام می فرماید: «مَنْ اتَّقی اللّه َ، وَقاه؛ هر کس که تقوای الهی پیشه سازد، خداوند نیز او را محافظت فرماید».(1)

تقوا؛ نور دل و جان است و خویشتن داری در مقابل آنچه خداوند نمی پسندد، صیقلی است که آینه جان تقوا پیشگان را مصفا نموده، و دیده دل آنان را روشن و نورانی می نماید، تا آنجا که نور جمال دل آرای یار را در زندگی روزانه خویش مشاهده می کنند و از برکت آن، در مسیر هدایت و سعادت بهره می جویند؛ چنان که سرور انبیای الهی و مفخر کاینات، محمد مصطفی صلی الله علیه و آله به یار دیرینه خویش ابوذر می فرمایند: «یا اباذر! اِحفَظ اللّه َ یَحفظْک، اِحْفَظ اللّه َ تَجِدْه أمامَک؛ ای ابوذر! خدای را حفظ کن (و همواره او و رضایت او را در نظر داشته باش) تا او نیز تو را حفظ نماید (و از نظر دورت ندارد)، خدای را حفظ کن تا او را در مقابلت بیابی».(2)

دلا ز نور هدایت گر آگهی یابی