شهد بندگی صفحه 154

برقراری ارتباط با آفریدگان، تابع رابطه انسان با خدای خویش است که آنان تابع اویند، همانند پیروی سایه از چوب.(1)

نزول برکات و بهره مندی از خیر دنیایی و آخرت، در گرو اصلاح خویش و ایجاد رابطه ای سالم و صحیح با خدای متعال است؛ چنان که قرآن کریم می فرماید: «اگر قلب ها ایمان آورند و تقوا پیشه کنند، برکات حرکات آسمان ها و زمین را به رویشان می گشاییم». (اعراف: 96)

گر طالب راه حق شوی، ره پیداست

او راست بود تو را، تو گر باشی راست

و آن گه که به اخلاص و درون صافی

او را باشی بدان که او نیز تو راست

ابو سعید ابو الخیر

تقوا، تنها توشه راه

یاران و همدلان! بیاییم در این ماه رحمت که درهای آسمان به روی بندگان گشوده گشته و شراره های آتش دوزخ فرو نشسته است، دل را به نور تقوا روشن سازیم و لذت و شیرینی پرهیزکاری و دوری از هر چه غیر خداست را به کام جان بنشانیم و بهره مندی از این حلاوت و شیرینی تقوا و خویشتن داری را عاجزانه از خدای متعال بخواهیم و با سید ساجدان، حضرت امام سجاد علیه السلام، هم صدا گردیم که: «الهی! اَشْعرِ قَلبی بِتقواکَ؛ خدایا! تقوای خود را به دلم بچشان». بدانیم که سفر آخرت را جز تقوا زاد و توشه ای نیست و دنیا و تعلقات دنیایی و پُست و مقام و منال و فرزند، سودی به جان