شهد بندگی صفحه 196

چرا ظرف مرا بشکست لیلی

اگر در دیده مجنون نشینی

به غیر از خوبی از لیلی نبینی

مردان عشق و محبت

باری، هر چند راه عشق پر خطر است و دل عاشق همواره پر درد، ولی چه تواند کرد که مذهب عاشق زِ مذهب ها جداست. الفبای مکتب عشق در صفحه عقل درنگنجد و به قلم عاقلان راست نیاید. زهی عشق و خوشا عاشقی!

پیر هرات، خواجه عبد اللّه انصاری فرماید: ای عزیز! هر کس داند حقیقت چیست، داند که عشق کدام است و عاشق کیست. در این راه، مرد باید بود و با دل پر درد باید بود و هر که را رنج بیشتر، تمتع بیشتر. عاشق باید بی باک باشد، گرچه او را بیم هلاک باشد. عشق دردی است که او را دوا نیست و کار عاشق هرگز به مدّعا نیست.

اینجا تن ضعیف و دل خسته می خرند

کس عاشقی به قوت بازو نمی کند

عاشق، هم آتش است و هم آب، هم ظلمت است و هم آفتاب. بی صبری در عشق، بلایی جاودان است. عشق مایه آسودگی است،  هر چند مایه فرسودگی است. دل عاشق همیشه بیدار است و دیده او گهربار است. در این راه، گریه یعقوب باید یا ناله مجنون. یا دل پر درد باید یا ناله پر خون.(1)