شهد بندگی صفحه 2

پیش گفتار

منت خدایی را که به بندگانِ درگاه خویش طریق شکر و امتنان آموخت، و ایشان را اهل شکر و سپاس قرار داد تا سپاس گزار عطایا و نیکی اش باشند و از افزونی کرم خویش، ایشان را بر سپاس و شکرشان، پاداشی نیکو عنایت فرمود.

سپاس خدایی را که رهنمایی به گوهر تابناک دین را در صدف وجود آدمی به ودیعت نهاد و او را به شرف مسلمانی شرافت بخشید و طریق سیر و سلوک تحصیل رضای خویش را به وی عنایت کرد تا در مسیر معرفت گام نهد و به بلندای رضای محبوب دست یازد.

و سپاس محبوبی را سزاست که شهر ضیافت خویش را ماه طاعت و طهارت مقرر فرمود و آن را به نام پاک رمضان آراست و سفره ضیافتش را با فیض قرآن و نور هدایتش منور داشت و تشنگان حقیقت را به لعل شیرینش سیراب کرد و مهر بطلان بر سیاهی و گمراهی کشید. خوشا به حال مشتاقان درگاه محبوب در ماهی که فیض قرآن در آن فرو فرستاده شد، در حالی که نور است و نشانه ای آشکار برای جدایی حق و باطل. ماهی که خدای متعال، خور و خوراک را به هنگامه روزش منع نمود تا شهد شیرین عبودیت را در دل شب قدرش به تماشا گذارد، فرشتگان رحمت را به سکانداری روح فرو