شهد بندگی صفحه 210

آن شیر خداوند جهان جل جلال

کاندر سه مکان رسی به فریاد همه

اندر دم نزع و قبر و هنگام سؤال

خواجه عبدالله انصاری

سپاسی بی کران

تشکر و قدردانی در مقابل نیکی دیگران، سیره پسندیده رهروان طریق معرفت است و روش همیشگی پویندگان راه سعادت. هر قدر که ارزش عمل والاتر باشد، باید شکر و قدردانی از آن نیز عمیق تر صورت پذیرد و جایی که سخن از تأثیر معنوی و روحی بر نفس آدمی در میان است، نمی توان به هیچ گونه قدرِ آن را معین کرد و از عهده شکرش به درآمد پس گزاف نیست اگر بگوییم هیچ کس برای بشر به قدر نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله سزاوار شکر و قدرشناسی نیست و آدمیان به هیچ کس، به اندازه ایشان مدیون و مرهون نیستند. چون در برابر رهنمون گشتن آدمیان به سعادت ابدی به اشاره آن حضرت، اجر و مزدی در تصور نیاید و انسان ها از شکر این نعمت عاجزند، خدای تعالی خود راه قدردانی به ما عنایت فرموده است، آنجا که می فرماید: «قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلاَّ الْمَوَدَّهَ فِی الْقُرْبی؛ بگو ای رسول؛ من از شما امّت جز ولایت و محبّت اهل بیتم نمی طلبم».(شورا: 23)

این امر جز آنکه پاداش رسالت آن حضرت معرفی گردیده، نشان از اوج عظمت ولایت اهل بیت عصمت و طهارت دارد و اگر ولایت آن نورهای پاک برای ما جز این ثمره ای نمی داشت، ما را بس بود؛ چرا که هرچند ارادت و محبت به اهل بیت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به عنوان پاداش رنج رسالت آن نور