شهد بندگی صفحه 239

آشنایی از کوی دوست

الگوپذیری و پیروی از سیره و راه و روش بزرگان اهل معرفت، دستوری است که خدای متعال تمامی آدمیان را به آن سفارش فرموده است: «لَقَدْ کَان لَکم فِی رَسولِ اللّه ِ اُسوَهٌ حَسَنَهٌ ؛ و به راستی که برای شما مردمان، پیامبر اسلام الگوی کامل و جامعی است». (احزاب: 21) بدین ترتیب، پیروی از آن حضرت بر مسلمانان واجب گشته و پرواضح است که پس از آن رسول رحمت، آنانی که پیامبر اسلام ایشان را جانشین همه جانبه خویش معرفی فرموده و پس از آنان کسانی که از طرف ایشان به عنوان نمونه های کامل و شاخص معرفی شده اند، شایستگی الگوبودن و پیروی تام و تمام را دارایند. حضرت امام حسن مجتبی علیه السلامنیز در فرمایشی نورانی، به صفات حسنه یکی از یاران خویش اشاره می فرماید و با تمجید از این اوصاف، شیعیان خویش را به پیروی از آنها تحریک و تهییج می فرماید.

در خبر است که روزی آن حضرت در جمع یاران و اصحاب خویش فرمود:

ای مردم! آیا شما را از بهترین دوستانم آگاه نسازم. او بزرگ ترین مردم نزد من بود و آنچه او را در نظر من بزرگ می ساخت، پستی دنیا در نظر او و رهایی یافتش از سلطه جهل و نادانی بود. او دست دوستی جز به افراد مورد اطمینان نمی داد. هیچ گاه به چیزی از دنیا، اشتهای زیاد نمی نمود. هرگز خشمگین نمی شد و در امور دنیوی پافشاری و اصرار نمی کرد. بیشتر ایام عمرش به سکوت گذشت و وقتی لب به سخن می گشود، کم و گزیده می گفت. هیچ گاه جدال نمی کرد و در دعواهای مردمان شرکت نمی نمود و پیش از رفتن نزد قاضی، دلیلی بر حقانیت خود اقامه نمی کرد. هرگز از