شهد بندگی صفحه 38

می بخشم، که خطایش را از خاطر ملایکه ای که آن گناه را ثبت کرده اند، محو می کنم و بالاتر آنکه، گناهش را به خوبی و نیکی مبدل می سازم.(1)

من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم

لطف ها می کنی ای خاک درت، تاج سرم

دلبرا! بنده نوازیت که آموخت بگو

که من این ظن به رقیبان تو هرگز نبرم

حافظ

مهر یار

در خبر است که سرور کاینات و سید انبیا، محمد مصطفی صلی الله علیه و آله از پروردگار متعال خواست تا در حضور ملایکه و پیامبران و دیگر امت ها به حساب امتش رسیدگی نکند، مباد که عیوبشان نزد دیگران عیان گردد، شرمندگی برند و جز خود او و پروردگارْ، کسی را از خطاهای امت وی آگاهی نباشد. کریم متعال و قادر رحمان و رحیم در پاسخ به باب رحمت خویش فرمود:

ای حبیب درگاه ما! مهر و عطوفت من به بندگان از تو بسی فزون تر است. آنجا که تو از رسوایی عیوبشان ناخرسندی، بدان که من از هویدا شدن خطای ایشان حتی نزد تو نیز ناخشنودم. پس آن سان که جز خودم، کسی بر لغزش هایشان آگاه نگردد، به حساب رسی ایشان خواهم پرداخت.(2)